Εμείς οι Έλληνες έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αρκεί να σκεφτείτε πόσοι είναι εκείνοι με τους οποίους συζητήσατε κάποια στιγμή στη ζωή σας, είτε πίνοντας καφεδάκι είτε απλά κουβεντιάζοντας και μίλησαν για το ανώτερο των υπολοίπων, έθνος των Ελλήνων.
Και για να προλάβω τους… κριτικούς, δεν αναφέρομαι στους ακροδεξιούς, ούτε στους χρυσαυγίτες αλλά ούτε και σε κανέναν άλλο εθνολάγνο. Όλοι μας λίγο – πολύ έχουμε “κοκορευτεί” για την ιστορία της Ελλάδας και πως οι άλλοι μας χρωστάνε τη δημοκρατία, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία και ένα σωρό άλλα “θαύματα“.
Αλλά δεν χρειάζεται να πούμε κάτι εμείς για όλα όσα ανακάλυψαν και δημιούργησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Ή τέλος πάντων αυτοί που μεγαλούργησαν στα ίδια χώματα που πατάμε τώρα εμείς. Όποιον ξένο και να ρωτήσεις, από όποια χώρα και να είναι, μόνο καλά λόγια θα ακούσεις για την Ελλάδα και την ιστορία της.
Όλοι γνωρίζουμε τον Μέγα Αλέξανδρο. Έκανε τον μοναδικό επεκτατικό -και εκδικητικό- πόλεμο στην ιστορία της χώρας μας και κατάφερε να κατακτήσει όλον τον κόσμο. Από την Ήπειρο μέχρι την Ινδία και από την Πέλλα μέχρι την Αίγυπτο και τη Βαβυλώνα. Το όνομά του άντεξε τόσους αιώνες και θα υπάρχει μέχρι να σβήσει ο ήλιος και να πεθάνει η Γη.
Όπως επίσης πολλοί γνωρίζουν την ιστορία του Τζένκις Χαν, του Μογγόλου βασιλιά που κατέκτησε όλη την Ασία και σταμάτησε λίγο πριν την Ουγγαρία. Αν κέρδιζαν οι Μογγόλοι τον πόλεμο τότε είναι πολύ πιθανό ο κόσμος να μην ήταν όπως τον ξέρουμε σήμερα. Η φήμη που έχει ο Τζένκις Χαν είναι αυτή του τρομερού πολεμιστή, του πολεμοχαρή βασιλιά, του πανέξυπνου στρατηγού.
Τι κοινό έχουν οι δύο άντρες; Με μια πρώτη ματιά τον πόλεμο… Αν όμως διαβάσουμε καλύτερα την ιστορία τόσο του Μακεδόνα βασιλιά όσο και του Μογγόλου, θα δούμε οτι και οι δύο ανέλαβαν τεράστιες ευθύνες σε μικρή ηλικία. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν δεκαεφτά χρονών όταν έγινε βασιλιάς των Ελλήνων ενώ ο Τζένκις Χαν μόλις δεκατριών όταν κατάφερε να ενώσει όλες τις νομαδικές φυλές της Μογγολίας κάτω από το ίδιο λάβαρο.
Πάμε λιγάκι στο σήμερα και ας αφήσουμε το παραπάνω κείμενο ως ένα ιστορικό… ξεπέταγμα, απαραίτητο για κάνουμε τον πρόλογο. Υποθέτω οτι διαβάζοντας τα παραπάνω, ειδικά για τον Μέγα Αλέξανδρο, καταλάβατε γιατί δεν έχουμε καμία σχέση με τους τότε Έλληνες. Είμαστε ένα μάτσο ευθυνόφοβοι εξυπνάκηδες, αντιδραστικοί στο τίποτα και υπάκουοι στα πάντα.
Μέσα στη “σοφία” μας έχουμε καταλάβει οτι χώρες σαν τη Μογγολία, τη Μποτσουάνα, τη Ζιμπάμπουε, την Ουγκάντα και δεν ξέρω και εγώ ποιες άλλες, είναι φτωχές και άναρχες, χωρίς ελευθερία και ηθικούς φραγμούς. Οτι είναι διεφθαρμένες και οτι στο κάτω κάτω της γραφής: “Δεν μας μοιάζουν ούτε στο μικρό μας δαχτυλάκι“.
Για να δούμε και την αλήθεια περί ελευθερίας και ελευθεροτυπίας, μιας και το κείμενο που διαβάζετε είναι “προϊόν” των δύο αυτών… δεδομένων. “Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων το 1993, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μίας έκκλησης ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν Αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε.” γράφει η Αργυρώ Γιαννουδάκη.
Η Ελλάδα μας, η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, το πολίτευμα για το οποίο μας ευγνωμονεί όλος ο δυτικός κόσμος -και όχι μόνο-, βρίσκεται μόλις στην 108η θέση παγκοσμίως. Και δεν έχουμε ούτε εμφύλιο, ούτε δικτατορία -με την απόλυτη έννοια της λέξης-, ούτε τίποτα που να μας κάνει να… μοιάζουμε με τους άλλους. Τους “άθλιους και τους βρώμικους“, όπως λέμε για τους Αφρικανούς, τους Μογγόλους, τους Εβραίους και όποιον δεν μας γεμίζει το μάτι.
Έλα όμως που οι “άθλιοι και οι βρώμικοι” είναι από πάνω μας στη λίστα ελευθεροτυπίας. Γκαμπόν, Μπουρουντί, Μποτσουάνα και Μογγολία είναι μερικές από τις χώρες που σέβονται την ελευθερία της άποψης και του Τύπου περισσότερο από τη δική μας. Μάλιστα, σε μία τραγική ειρωνεία της ιστορίας του… πολιτισμού και των απολίτιστων, η χώρα που έπεσε μία θέση στην κατάταξη και ανέβηκε(;;;) η Ελλάδα είναι το… Τσαντ!
Το παρελθόν είναι σημαντικό να το γνωρίζεις και να το έχεις πυξίδα στη ζωή σου. Κρατάς όλα όσα σε κάνουν υπερήφανο ως Έλληνα και τα χρωστάς στους πρόγονούς σου, τα σέβεσαι και τα ακολουθείς πιστά αλλά δεν μένεις μόνο σε αυτά. Δεν φτάνει το παρελθόν για να μπορέσεις να διαπρέψεις στο μέλλον.
Γιατί μπορεί η χώρα μας τότε να ήταν ο κορυφαίος πολιτισμός που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, τουλάχιστον στο ευρασιατικό μέρος της Γης, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και σήμερα. Το κάθε άλλο… Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο η Ελλάδα είναι μια χώρα πρωταθλήτρια στη διαφθορά, στο ρατσισμό, στην πολιτική αστάθεια και στους άβουλους πολίτες…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
