Ανέκδοτη ποίηση
Σε ελεύθερη πτώση,
η χώρα και όσοι,
πιστεύουν πως θα ‘ρθει,
μια κάποια αλλαγή.
Σε ελεύθερη πτώση,
εσύ κι άλλοι πόσοι,
που δίνετε “μάχη“,
χωρίς λογική.
Μοιράζουν το γρόσι,
και μοιάζουν καμπόσοι,
μα είναι μικροί,
σα νάνοι αληθινοί.
Αξία καμία,
στυγνή αλητεία,
στις πλάτες χιλιάδων,
παιχνίδι “χοντρό“.
Ο γέρος κρυώνει,
ψωμί δε ζυγώνει,
το χρήμα υπολογίζει,
φάρμακα για να πιει.
Ο νέος και τα όνειρά του,
μαύρισαν στον ψυχικό καμβά του,
δεν βλέπει φως, κανένα δρόμο,
μονάχα ένα πέρασμα στενό.
Οι φαμίλιες λιγοστέψαν,
οι παιδικές φωνές στερέψαν,
όλοι νιώθουν ανασφάλεια,
δεν το τολμούν να ζήσουν.
Και φτάνει φίλοι η Κυριακή,
όλοι και όλες στη γραμμή,
σαν στρατιωτάκια υπάκουα,
ψηφίζουν τον καημό τους.
Κανείς δεν σκέφτεται γιατί,
κάνει την κίνηση αυτή,
ρίχνει την ψήφο στη σχισμή,
διαλέγει τον χαμό του.
Σε ελεύθερη πτώση,
αυτός που ‘χει δώσει,
το σώμα και την ψυχή του,
για μια δίκαιη ζωή.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
