Θέλω να έχω “καλό καλοκαίρι“, αλλά δεν ξέρω, αυτή η φράση, τι σημαίνει. Αν έχει να κάνει με εκείνους που πάνε διακοπές στα νησιά και να περάσουν όμορφα και αξέχαστα. Μήπως αφορά γενικότερα όλη την ανθρωπότητα και είναι μια ευχή για να είναι όλοι καλά στην υγεία τους και αυτό το καλοκαίρι;
Ή έχει γίνει κάτι σαν την ερώτηση ρουτίνας που κάνουμε σε κάποιον, σχεδόν αυτόματα, με το που τον δούμε μπροστά μας; “Όλα καλά;“, ακόμα κι αν δεν μας νοιάζει να ρωτήσουμε, αφού στην πραγματικότητα δεν μας καίγεται καρφί για τον άλλο. Στην ουσία η παραπάνω ερώτηση έχει γίνει κάτι σαν την ανεπίσημη έναρξη της κάθε συζήτησης.
“Οι δουλειές καλά;“, “στο σπίτι όλοι καλά;” και μετά από τα της ρουτίνας αρχίζουν τα… σημαντικά. “Πως την είδες την ομάδα“, “ωραίο μ***ί δουλεύει στην καφετέρια“, “τι ψήφισες στις εκλογές” και άλλα τόσα που δεν έχουν απολύτως κανένα μα κανένα νόημα. Άστοχες ερωτήσεις, αισχρά σχόλια για τους άλλους ανθρώπους και γενικότερα ατέλειωτος χαμένος χρόνος γιατί, πολύ απλά, δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε.
Θα μου πει κάποιος: “Και τι θέλεις, να μη μιλάμε καθόλου και να μουγγαθούμε τελείως;“. Δίκιο έχει που το ρωτάει αυτό αλλά στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν η κάθε κουβέντα που έχεις με έναν άλλον άνθρωπο, να είναι σχεδόν πάντοτε η ίδια και για τα ίδια θέματα. Δηλαδή άλλες ανησυχίες δεν έχουμε σαν οργανισμοί; Η ομάδα, η κυβέρνηση και η γκόμενα. Η δουλειά, οι φόροι και η γκρίνια.
Δεν είναι δυνατόν ακόμα και η συζήτηση, αυτό το καταπληκτικό “όπλο” που έχουμε σαν άνθρωποι για να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα, να έχει καταντήσει ένα προϊόν ανακύκλωσης. Γιατί αν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο “εύθραυστος” είναι ο χρόνος που έχουμε σε αυτή τη ζωή, που μέσα σε μια στιγμή μπορεί να γίνει χίλια κομμάτια, δεν θα τον σπαταλούσαμε στον Μητσοτάκη, στη μπάλα και σε κάθε λογής μ@λ@κί@…
Για να μην πάμε μακριά και να κρατήσουμε τη συζήτηση στο Αιτωλικό, πόσα προβλήματα θα μπορούσαμε να λύσουμε αν απλά βγάζαμε το σκασμό -για να το πω χοντρά- και ακούγαμε κάποιον που έχει να πει το οτιδήποτε. Όποιος και αν είναι, είτε έχει δουλειά είτε είναι άνεργος, είτε είναι Έλληνας είτε είναι ξένος, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα. Και όταν λέω “ακούγαμε” δεν εννοώ απλά να ανοίξουμε τ’ αυτιά μας…
Αλλά να καταλάβουμε τι λέει ο άλλος, τι προτείνει αυτός που μιλάει και να βρούμε μια λύση πάνω σε αυτό. Όχι να είμαστε ήδη αντίθετοι με οτι κι αν πει επειδή είχε κατέβει κάποτε με τον Καραπάνο ή τον Γαλάνη ή τον Κατσούλη και όλους τους δημάρχους μαζί. Πρέπει να μην μας νοιάζει το περιτύλιγμα αλλά αυτό που κρύβει μέσα του, την ουσία δηλαδή.
Ακόμα δεν έχετε παραδειγματιστεί από τους πολιτικούς που μας κυβερνούν; Όλοι τους με πτυχία από τα καλύτερα κολέγια του κόσμου, με τα κουστούμια τους και τις λιμουζίνες, τα μεγάλα σπίτια και τα εξοχικά. “Όμορφοι” απ’ έξω και σάπιοι από μέσα, έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνουν τα πράγματα. Δεν το λέω εγώ, το έχει αποδείξει πολλάκις η ίδια η επιστήμη.
Γι’ αυτό και οι αρχαίοι Αθηναίοι αν και δημιούργησαν το τελειότερο πολίτευμα, αυτό της άμεσης δημοκρατίας δηλαδή, δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Επειδή γνώριζαν από τότε οτι η εξουσία διαφθείρει, είτε είναι πολλή είτε είναι λίγη, χρησιμοποίησαν ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, κάτι σαν “χαλινάρι” δηλαδή, τη βουλή των πεντακοσίων. Περίπου το ένα τρίτο των Αθηναίων που είχαν συμπληρώσει ή και υπερβεί τα σαράντα χρόνια ζωής, υπηρετούσε για μία διετία στη βουλή κάποια στιγμή στη ζωή του, με σκοπό να εξοικειωθεί με τα προβλήματα της πόλης και τις ανάγκες των κατοίκων της.
Για να εξασφαλιστεί, όμως, οτι κανένας δεν θα εκμεταλλευτεί την εξουσία που του δίνεται, γινόταν μια συνεργασία μεταξύ της εκκλησίας του δήμου, της βουλής των πεντακοσίων και των δικαστηρίων. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, η οποία δεν βασίζονταν σε κάποιο σύνταγμα αλλά σε προφορικές συμφωνίες και εγγυήσεις που τηρούσαν άπαντες, διαφυλάσσονταν η άμεση δημοκρατία και αποκλείονταν το ενδεχόμενο διαφθοράς και παρακμής.
Το παρελθόν υπάρχει για να μας διδάξει τι να μην κάνουμε λάθος και τι να πράξουμε για να προοδεύσουμε. Η καλυτέρευση της ζωής μας δεν έρχεται μέσα από το κινητό και τους δορυφόρους, μόνο πιο περίπλοκη γίνεται με όλα αυτά. Τα πάντα καθορίζονται από την κουλτούρα που έχει ο κάθε λαός. Τη δική του κουλτούρα, όχι αντιγραφή κάποιας άλλης, άσχετης με τα καλά και με τα άσχημα των Ελλήνων.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
