Όταν συζητάμε με κάποιον και διαφωνούμε, συχνά λέμε «δεν είναι θέμα τι πιστεύω εγώ. Ισχύει. Είναι η πραγματικότητα.»

Όμως, όντως ισχύει; Κι αν αυτό το λένε και οι δυο πλευρές;

Οι πεποιθήσεις μας, δηλαδή όλα όσα πιστεύουμε, είναι αυτές που μας καθοδηγούν, που μας βοηθούν να ερμηνεύουμε τον κόσμο γύρω μας και να κατανοούμε τις εμπειρίες μας. 

«Όσοι ασχολούνται με την πολιτική είναι διεφθαρμένοι».

«Όσοι έχουν καλή θέση σε μια δουλειά, μπήκαν με μέσο».

«Όσοι έχουν πολλά λεφτά, κλέβουν κ κάνουν παρανομίες».

«Τα παιδιά που δεν είναι καλοί μαθητές, δεν θα πετύχουν στη ζωή τους».

«Οι γυναίκες δεν είναι καλές στις επιχειρήσεις».

«Μια γυναίκα που ασχολείται με την εμφάνισή της, ψάχνει γκόμενο».

«Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, πονηρεύει τα παιδιά».

«Όσοι είναι θρησκόληπτοι, είναι φανατικοί».

«Όσοι δεν πιστεύουν στο Χριστιανισμό, είναι αμαρτωλοί».

«Όσοι υποστηρίζουν τους πρόσφυγες, είναι προδότες της πατρίδας τους».

«Για να είσαι όμορφος, πρέπει να είσαι αδύνατος».

«Για να είσαι καλή μαμά, πρέπει να “θυσιάζεσαι” για τα παιδιά σου».

Αυτά είναι μερικά παραδείγματα. 

Είναι απόψεις που έχουμε εγώ κι εσύ με βάση αυτά που έχουμε ζήσει, με βάση τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει. Είναι οι πεποιθήσεις μας. Που, όμως, δεν είναι τεκμηριωμένες αλήθειες. Είναι η αλήθεια που εμείς έχουμε χτίσει χωρίς να το καταλάβουμε.

Οπότε, πόσο αντικειμενικοί μπορούμε να είμαστε όλοι μας; 

Σήμερα γράφω για όλους όσους θεωρούν ότι αυτό που πιστεύουν είναι και η πραγματικότητα!


Κάθε εμπειρία στη ζωή μας, κάθε στιγμή που έχουμε ζήσει, ο τρόπος που μεγαλώσαμε, οι δύσκολες καταστάσεις που περάσαμε, η κοινωνία που ζούμε, η θρησκεία, οι πολιτισμικές αξίες, όλα αυτά έχουν χτίσει αυτά που πιστεύουμε.

Όταν αντιμετωπίζουμε ένα γεγονός, μια κατάσταση ή μια ιδέα, συνδέουμε αυτή την εμπειρία με τις προηγούμενες γνώσεις και τα αισθήματά μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, προχωράμε σε μια προσωπική ερμηνεία της εμπειρίας και την αναγνωρίζουμε ως αλήθεια.

Ο καθένας από εμάς έχει τη δική του μοναδική προσωπική πραγματικότητα, βασισμένη στις πεποιθήσεις που έχει αποκτήσει. 

Αυτό σημαίνει ότι δύο άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις για το ίδιο θέμα, καθώς η κάθε μία αποτελεί αντανάκλαση των προσωπικών τους εμπειριών, των στερεοτύπων, των προκαταλήψεών τους.

Είναι, όμως, πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι πεποιθήσεις μας δεν είναι πάντα απόλυτα αντικειμενικές ή αληθινές. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι πεποιθήσεις μας μπορεί να είναι λανθασμένες ή περιοριστικές και μπορούν να μας εμποδίζουν να βλέπουμε την πλήρη εικόνα.

Για να αναπτύξουμε μια πιο ανοιχτή και ευέλικτη στάση απέναντι στις πεποιθήσεις μας, είναι σημαντικό να είμαστε ανοιχτοί στην εμπειρία των άλλων ανθρώπων και να είμαστε πρόθυμοι να επανεξετάσουμε τις πεποιθήσεις μας με βάση νέες πληροφορίες και συνθήκες. 

Να συζητήσουμε. Να ακούσουμε τον άλλον. Να μην περιμένουμε απλά να πούμε “τα δικά μας”. Μόνο έτσι θα έχουμε καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας, μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι κι εμείς και ο κόσμος γύρω μας.



(ΥΓ. Αν θες πραγματικά να συζητήσουμε όσα γράφω, μπορούμε να το κάνουμε. Αν θες να απαντήσεις με δικό σου κείμενο, με μεγάλη μου χαρά θα το κοινοποιήσω. Όμως, αν βρίσεις, να ξέρεις θα μου αποδείξεις ότι απλά δεν ξέρεις να πεις και τίποτα άλλο. Τόσο απλά.)

Βάσω Νικολογιάννη

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*