Επειδή ασχολήθηκα με τις… πρώτες εκλογές, για να είμαι δίκαιος και ήσυχος με τον εαυτό μου, θα κάνω το ίδιο και με αυτές της Κυριακής(25/6). Πρώτα όμως ένα σχόλιο για αυτό το περιβόητο “πρώτες” εκλογές (ή δεύτερες ή τρίτες, μικρή σημασία έχει). Το γεγονός οτι αντιμετωπίζουμε τον απόλυτο δημοκρατικό θεσμό σαν να είναι φεστιβάλ, δείχνει το επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας σήμερα.
Και για να δικαιολογήσω τον όρο “φεστιβάλ“, θέλω να πω οτι οι εκλογές δεν είναι τριήμερη εκδρομή, ούτε εβδομαδιαία σειρά στην τηλεόραση με αυτοτελή επεισόδια. Αντιθέτως είναι η στιγμή που ο Έλληνας πολίτης αποφασίζει ο ίδιος και μόνο αυτός για το μέλλον του, για το μέλλον των παιδιών του, για την κοινωνία ολόκληρη.
Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή σαν μια βόλτα στο πάρκο με τις ανθισμένες μανόλιες, τότε φίλε μου αναγνώστη πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Και το παραπάνω φαίνεται, όχι τόσο από τα αποτελέσματα των εκλογών, όσο από τον αριθμό εκείνων που δεν συμμετείχαν στην όλη διαδικασία ούτε την πρώτη αλλά ούτε και τη δεύτερη φορά.
Κοινώς η μισή Ελλάδα ασχολήθηκε με τις εκλογές. Η άλλη μισή -άντε και λίγο παρακάτω- αποφάσισε να κάνει κάτι άλλο. Πάμε τώρα στο αποτέλεσμα της διαδικασίας…
Προφανώς και δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι σχετικά με τα δύο πρώτα κόμματα. Άνετη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα μεγαλύτερος καταποντισμός για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει σταθερά, λες και δεν υπήρξε το παρελθόν και υπάρχει μόνο το παρόν και το μέλλον. Το ΚΚΕ επανεμφανίστηκε στην πρώτη τετράδα και κάπου εδώ σταματάει ο όποιος χαβαλές και πάμε στα πιο σοβαρά.
Είναι απορίας άξιο πως στο διάολο γίνεται να έχεις οκτώ κόμματα στη βουλή τη στιγμή που =περίπου- οι μισοί Έλληνες δεν ψήφισαν στις εκλογές. Και παράλληλα ξανακάνω την παραπάνω ερώτηση “πως στο διάολο γίνεται να έχεις οκτώ κόμματα στη βουλή“, τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία πήρε κάτι λιγότερο από το σύνολο των ψήφων των υπόλοιπων επτά κομμάτων; Ρητορικές οι ερωτήσεις…
Κι ενώ ο πολιτικός κόσμος φάνηκε να “εξαφανίζει” το επικίνδυνο τέρας που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή, ξαφνικά -ή έτσι φάνηκε στην αρχή- μπήκαν δύο ακροδεξιά κόμματα(ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ) και ένα κάργα συντηρητικό – θρησκευτικό(ΝΙΚΗ) στην πολύπαθη βουλή των Ελλήνων. Όχι οτι είδαμε καμία προκοπή με αυτούς που μας κυβερνούν τόσα και τόσα χρόνια, αλλά εδώ παρατηρούμε κάτι άλλο.
Κι αν με τη Χρυσή Αυγή η… δικαιολογία ήταν οτι ο κόσμος είναι θυμωμένος και νιώθει ανασφάλεια κτλ, τώρα τι να πούμε; Κοιτάζοντας παράλληλα τι συμβαίνει στη χώρα μας, με συμμορίες ανηλίκων να επιτίθενται σε όποιον δεν τους αρέσει η φάτσα του, με τους μετανάστες να παραμένουν εγκλωβισμένοι σε μία χώρα που δεν τους θέλει -όπως και οι ίδιοι δεν ήρθαν για να μείνουν στην Ελλάδα- και όσο μεγαλώνει ο αριθμός τους τόσο περισσότερο θα θυμώνει ο κόσμος. Ακόμα κι αν δεν ξέρει με ποιον να θυμώσει…
Η οικονομία στα Τάρταρα, η ανεργία στον… Όλυμπο, ο τουρισμός υποφέρει, οι μόνιμοι(σ.σ. κάτοικοι) σκέφτονται να φύγουν και οι… φευγάτοι πάνε όσο πιο μακριά μπορούν. Το αρνητικό αυτό κλίμα είναι δεδομένο οτι έχει επηρεάσει την πλειοψηφία του λαού. Και ακόμα περισσότερο τη νέα γενιά που δεν ξέρει τι σημαίνει προοπτική, ίσες ευκαιρίες, κανονική εργασία κ.α. Και λογικό είναι αφού μέσα σε αυτό το κλίμα μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται, τι άλλο να κάνουν;
Εννοείται οτι η βία και η αλήτικη συμπεριφορά δεν είναι η λύση. Είναι όμως ο καθρέφτης που πάνω του αντανακλά η εικόνα τριών ακροδεξιών κομμάτων στην ελληνική βουλή το 2023…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
