Επειδή έχουμε την τάση να ξεχνάμε όσα μας προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, θα κάνω τον “κακό” και θα επαναφέρω κάποια θέματα που μοιάζει σαν να μην έγιναν ποτέ. Δεν θα βγάλουμε κάποιο αποτέλεσμα μέσα από αυτήν την διαδικασία, μόνο θα θυμηθούμε στα… πεταχτά όλα όσα πρέπει να τελειώσουν κάποια στιγμή για το καλό όλων μας.
Και όταν λέω “τελειώσουν” εννοώ να γίνουν τα έργα, να δικαστούν οι υπεύθυνοι, να απομακρυνθούν οι επικίνδυνοι. Δεν με ενδιαφέρει η χρονολογική σειρά, δεν κάνω έρευνα για το ζήτημα. Έτσι μου καρφώθηκε στο μυαλό να κάνω και αυτό θα κάνω. Πάμε παρακάτω…
Ακόμα περιμένουμε να ολοκληρωθεί η δίκη για το Μάτι. Ή μάλλον, για την εθνική τραγωδία που εκτυλίχθηκε στο Μάτι. Εκατό δύο ψυχές περιμένουν την τιμωρία, ακόμα περισσότερες που έμειναν γεμάτες αγιάτρευτα σημάδια. Όχι για να ξαλαφρώσει το μέσα τους, όχι φίλοι μου. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Απλά για να δουν μια αχτίδα δικαιοσύνης στην τόση αδικία που μπολιάστηκαν από εκείνη τη μέρα και μετά.
Δεν είναι δυνατόν μια ολόκληρη χώρα να περιμένει πότε θα αρθεί η ασυλία της Δούρου. Είναι τρομερά επίπονο να έχεις χάσει δικούς σου ανθρώπους στη φωτιά και γίνεται ακόμα περισσότερο όταν ακούς τόσα χρόνια οτι “αναμένουμε την άρση της βουλευτικής ασυλίας“. Δηλαδή πόσο ισχυρή είναι αυτή η “βουλευτική ασυλία“; Τριακόσιοι κοπρίτες χαίρουν ειδικής μεταχείρισης κάθε φορά που εκλέγονται, έτσι δημιουργείται αυτομάτως η κοινωνική ανισότητα…
Επιστρέφω στα πιο πρόσφατα, σε μία άλλη εθνική τραγωδία και πιο συγκεκριμένα σε εκείνη που έγινε στα Τέμπη. Εδώ υπάρχει κάτι που με κάνει έξαλλο και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ποιος ήταν υπουργός υποδομών και μεταφορών όταν έγινε το μοιραίο; Ο Κώστας Καραμανλής που έκλαιγε μπροστά στις κάμερες, ανάμεσα στις μυρωδιές της λιωμένης λαμαρίνας και της καμένης σάρκας. Και παραιτήθηκε…
Άκουσα τότε το τραγικό “τουλάχιστον αυτός είχε την ευθιξία να παραιτηθεί“, από δεξιούς συμπολίτες μας(“γιατί όσο και να το τινάζεις το σακί από το αλεύρι, πάντα αλεύρι θα βγάζει“, που λέει και μια ψυχή). Ο ίδιος που λίγες βδομάδες νωρίτερα κατηγορούσε ως ψεύτες εκείνους που του φώναζαν για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών γραμμών. Από εγωισμό και μόνο… Και μετά ήρθαν τα δάκρυα, μόνο που ήταν πολύ αργά…
Όμως το τρομακτικό στην όλη υπόθεση δεν είναι ο ψεύτης και υποκριτής υπουργός. Θα μου πείτε “ακόμα ένας στο λάκκο με τις λέρες“. Το τρομακτικό, λοιπόν, είναι οτι οι συμπολίτες μας στις Σέρρες, εκεί δηλαδή που έβαλε υποψηφιότητα ο συγκεκριμένος άνθρωπος, τον ψήφισαν πρώτο και καλύτερο! Περί τις είκοσι πέντε χιλιάδες ψήφους πήρε το “θηρίο“. Οι ίδιοι εμείς αποφασίσαμε για την αθωότητά του στην τραγωδία των Τεμπών, αυτό σημαίνει το αποτέλεσμα των εκλογών για τον ίδιο.
Καμία τιμωρία δεν θα φέρει πίσω τους νεκρούς. Όμως άλλο “σβήνω από τον χάρτη τους εγκληματίες” και άλλο “τους βγάζω ξανά βουλευτές“. Κρίμα για την περιοχή των Σερρών και για τις υπέροχες μπουγάτσες της. Αντί να τον δικάσουν, τον έκαναν “πρώτο μάγκα” και νομιμοποίησαν την εγκληματική του ανευθυνότητα…
Ακόμα ένα θέμα που απαγορεύεται να ξεχάσουμε είναι το ναυάγιο έξω από την Πύλο που κόστισε τη ζωή σε πάνω από εξακόσιους συνανθρώπους μας. Δυστυχώς για τους νεκρούς αλλά και για την ίδια μας τη χώρα, όλες οι ενδείξεις συνηγορούν οτι μοναδικός υπεύθυνος για την τραγική κατάληξη, είναι το ελληνικό λιμενικό.
Επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, αν δείτε τα ρεπορτάζ των ελληνικών καναλιών και τα αντίστοιχα των ξένων, θα νομίζετε οτι παρακολουθείτε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Μόνο “εμείς” πιστεύουμε οτι δεν φταίμε, όλοι οι άλλοι που εμπλέκονται στην υπόθεση μας δείχνουν με το δάχτυλο. Ακόμα και οι ίδιοι οι μετανάστες, όσοι επιβίωσαν του ναυάγιου, τους Έλληνες κατηγορούν. Το ερώτημα είναι ένα: Ποιος θα πληρώσει για τόσες ψυχές που πήγαν στον βυθό της Μεσογείου;
Μήπως οι φωνές που ακούγονται για τις βίαιες επαναπροωθήσεις των μεταναστών από τις ελληνικές αρχές, είναι τελικά αληθινές και δεν εξυπηρετούν κανένα συμφέρον; Λέτε να ήρθε η ώρα να αφήσουμε στην άκρη τον… εθνικό μας εγωισμό και να δούμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι; Μπας και η Ελλάδα και οι Έλληνες, είμαστε τελικά πολύ χειρότεροι από τη “μαγική” εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας; Ρητορικά τα ερωτήματα…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
