Ακριβώς μία βδομάδα μετά και δεν έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο… Επτά μέρες πριν σας είχα γράψει για τη χώρα μας που καίγεται ακόμα ένα καλοκαίρι… Πέρασαν οι μέρες και η εικόνα είναι η ίδια και χειρότερη…
Ελάφια απανθρακωμένα στην άκρη του δρόμου, σπίτια διαλυμένα, επιχειρήσεις που έγιναν στάχτη, κόσμος να τρέχει και να αφήνει πίσω του έρημα χωριά, ένας εφιάλτης δίχως τέλος και χωρίς κανένα έλεος. Άνθρωποι που ήρθαν για δουλειά, να βγάλουν χρήματα για να αντέξουν την επαγγελματική… ερημιά του χειμώνα, κατέληξαν να φύγουν με ακόμα λιγότερα από πριν…
Οι τουρίστες που ήρθαν για να ξεκουραστούν και να διασκεδάσουν στην πατρίδα μας, θα θυμούνται τη φετινή χρονιά για πάντα αλλά όχι για καλό λόγο. Ενθουσιασμένοι ήρθαν, τρομαγμένοι φεύγουν…
Τα παλικάρια που σκοτώθηκαν με το καναντέρ, δύο πραγματικοί ήρωες που τα “έβαλαν” με έναν πραγματικό εχθρό. Μία κακή στιγμή και όλα μαύρισαν για τις οικογένειές τους. Πόσο τραγικοί οι γονείς τους, οι γυναίκες και τα παιδιά τους, να βλέπουν ξανά και ξανά σε επανάληψη το θάνατο των δικών τους ανθρώπων και ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμη…
Όποιος κι αν φταίει, όσοι και να είναι οι υπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, ένα είναι το βέβαιο. Το τίμημα θα το πληρώσουμε όλοι μαζί, πλούσιοι και φτωχοί, Έλληνες και ξένοι, ζώα και φύση. Η θερμοκρασία θα συνεχίσει να ανεβαίνει, το γλυκό νερό της στεριάς θα ελαττώνεται ακόμα περισσότερο, οι πλημμύρες θα γίνουν ακόμα πιο πολλές και ακόμα πιο βίαιες.
Το πρόβλημα είναι συλλογικό, η ευθύνη είναι συλλογική, η λύση είναι θέμα όλων μας και όχι μερικών επιστημόνων. Για να γυρίσει ο… τροχός και να αντιμετωπιστεί σωστά η κλιματική αλλαγή πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, τη χρήση της τεχνολογίας και να μάθουμε επιτέλους να κάνουμε ανακύκλωση. Ένα βήμα τη φορά, σιγά σιγά και σταθερά μέχρι να καταφέρουμε να… περπατήσουμε σωστά!
Υ.Γ.1 Εσείς του ΠΑΜΕ μάλλον έχετε επιλεκτική “δράση“. Όταν γίνεται απεργία ξημεροβραδιάζεστε στην Ερμού και φωνάζετε στους μεροκαματιάρηδες να κάνουν απεργία. Καλά κάνετε και συμφωνώ μαζί σας, όσο άσχημο κι αν ακούγεται σε κάποιους αυτό. Αλλά δεν σας είδα στην Πάργα όταν έτρωγε το ξύλο ο υπάλληλος, ούτε έξω από το ξενοδοχείο στο οποίο κάηκε με λάδι ο μάγειρας και τον έκλεισαν στο ψυγείο με τα κρέατα για να μην τους κλείσει η επιθεώρηση εργασίας την επιχείρηση. Έτσι χάνετε το -όποιο- δίκιο σας και γίνεστε ένα με τους “άλλους“…
Υ.Γ.2. Σε συνέχεια του παραπάνω υστερόγραφου… Εσείς του ΠΑΜΕ, άραγε, στη Μύκονο και τη Σαντορίνη που έχουμε ακούσει τόσα και τόσα “τέρατα” να γίνονται σε βάρος των εργαζομένων, αλήθεια πήγατε ποτέ; Στην Κρήτη; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά…
Υ.Γ.3. Εύχομαι ολόψυχα την επόμενη εβδομάδα να μην χρειαστεί να επαναλάβω το κείμενο. Δεν αντέχεται τόση κόλαση μαζεμένη…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
