Μία βροχή έριξε όλη κι όλη αυτές τις μέρες αλλά τα σαλιγκάρια δεν έχασαν ευκαιρία και έκαναν την εμφάνισή τους. Όχι τίποτα το ιδιαίτερο, μόνο που έβγαλαν δειλά δειλά το κεφάλι από το όστρακο και μετά πάλι μέσα!
Ομοίως με τα σαλιγκάρια έτσι και μερικοί άνθρωποι. Είναι εξαφανισμένοι από προσώπου γης, αδιάφοροι για ο,τι συμβαίνει γύρω τους και “τσουπ“, πετάγονται στα ξαφνικά, βγάζουν ένα παράπονο από το μισοάδειο τους μυαλό και ξανακρύβονται.
Δεν είναι κάτι καινούργιο, άλλωστε αυτό το είδος του ανθρώπου ευδοκιμεί σε περιοχές που δεν λειτουργεί τίποτα σωστά. Ένα πράγμα σαν τη σημερινή Ελλάδα και ειδικότερα, σαν το σημερινό Αιτωλικό.
Πάντοτε “καμουφλαρισμένοι” πίσω από ψευδώνυμα και πληκτρολόγια, πάντοτε κρυμμένοι στην ασφάλεια της αγέλης. Όπου “αγέλη” βάλτε ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζουν την όποια μ@λ@κί@ έχει στο μυαλό του το… ανθρώπινο σαλιγκάρι, γιατί κάνουν χαβαλέ, γιατί φοβούνται να πουν κάτι διαφορετικό, γιατί δεν θέλουν να βάλουν το οστρακοφόρο ζώο στη θέση του.
Και η ζωή συνεχίζεται…
Πιο σημαντικό θέμα, φυσικά, είναι τα φονικά επεισόδια που έγιναν από Κροάτες -κυρίως- και Έλληνες χουλιγκάνους στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο απολογισμός του… πολεμικού ρεπορτάζ κάνει λόγο για έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες. Περίπου εκατό νοματαίοι έχουν συλληφθεί από την αστυνομία και περιμένουμε την εξέλιξη του δράματος.
Με τι να πρωτοασχοληθείς; Με το γεγονός οτι γίναμε διεθνώς ρεζίλι για ακόμα μία φορά; Που η ΕΛ.ΑΣ. ήταν ενημερωμένη τουλάχιστον δύο μέρες πριν γίνει το φονικό και δεν κατάφερε να κάνει απολύτως τίποτα;
Και αυτό το τελευταίο είναι το πιο ανησυχητικό από όλα γιατί ξεβρακώθηκε ολόκληρη η ελληνική αστυνομία, απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και μέχρι την πρωτεύουσα. Για να το θέσω πιο κομψά: Παίζαμε χαρτιά με σημαδεμένη τράπουλα(υπέρ ημών) και μας πήρε και μας σήκωσε!!
Είχαν όλες τις πληροφορίες στο πιάτο και δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν διακόσια άτομα όλα κι όλα από το να κάνουν αυτό που έκαναν. Και αν δεν ήταν τα ξένα ΜΜΕ να γράψουν την αλήθεια, ακόμα θα ψάχναμε ποιος φταίει και γιατί.
Οι καραμπινάτοι ρουφιάνοι που βοήθησαν τους Κροάτες να κάνουν το φονικό, οι Έλληνες χουλιγκάνοι δηλαδή, πρέπει να είναι πολύ περήφανοι για το “έργο” τους. Πόσο κοντά φαντάζουν οι Θερμοπύλες μερικές φορές και πόσο μοιάζουν πολλοί με τον Εφιάλτη σε τούτη τη χώρα, ακόμα και στον δικό μας τόπο; Ρητορικό το ερώτημα…
Υ.Γ. Τραγική ειρωνεία είναι να δείχνει με το δάχτυλο ο δαχτυλοδεικτούμενος… Ξέρεις εσύ…
