Χθες έπιασα κουβέντα με μια κυρία μεγάλης ηλικίας που έρχεται στο Αιτωλικό κάθε καλοκαίρι -και η οποία δεν κατάγεται ούτε μεγάλωσε εδώ.
Δεν την είχα ξαναδεί. Ούτε αυτή με ήξερε. Έτυχε να είμαστε διπλανοί πελάτες σε μαγαζί και την άκουσα να λέει για το πόσο όμορφο είναι το Αιτωλικό.
Εννοείται πως της μίλησα.
Μου αρέσει να πιάνω κουβέντα με ανθρώπους που -τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως- φαίνονται συζητήσιμοι και να ακούω την άποψή τους, να προσπαθώ να αντιληφθώ τον τρόπο που σκέφτονται. Είναι υπέροχη αυτή η διάδραση ανάμεσα στους ανθρώπους.
Έλεγε, λοιπόν, η γλυκύτατη κυρία, μεγαλωμένη στην πρωτεύουσα, ότι το Μεσολόγγι είναι αυτό που της φαίνεται περίεργο να είναι τόσο αφημένο.
Μου είπε συγκεκριμένα για τον κήπο των ηρώων, το «κοιμητήριο» όπως μου το ανέφερε, ότι δεν είναι περιποιημένο και ότι ο Δήμος Μεσολογγίου, ένας τόσο ιστορικός Δήμος, θα έπρεπε να αξιοποιήσει την ιστορία του.
Της μίλησα για το Messolonghi by locals, που το γνώριζε ήδη. Αλλά και για το Κατράκειο και το καταφύγιο πτηνών στο λιμανάκι.
Της είπα ότι ο κόσμος στο Αιτωλικό θεωρούμε ότι το Αιτωλικό είναι παραμελημένο στο δήμο και ότι όλη η βαρύτητα δίνεται στην πρωτεύουσα του Δήμου.
«Η εικόνα στο Μεσολόγγι με απογοήτευσε. Η εικόνα του Αιτωλικού όχι.», μου απάντησε.
Δεν έχει δίκιο θα πεις. Ίσως, όμως, να μην έχει ούτε άδικο.
Καθένας μας βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική. Αλλού εστιάζουμε. Είμαστε διαφορετικοί, σκεφτόμαστε διαφορετικά.
Αλλά ακόμα κι όταν δε συμφωνούμε σε τίποτα, μπορούν να γίνουν πολύ ωραίες συζητήσεις.
Αλλά πρέπει να μάθουμε να ακούμε.
Να καταλάβουμε, κάποια στιγμή, ότι οι απόψεις μας δεν είναι γεγονός.
Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σαν δεδομένο, μπορεί να μην ισχύει πραγματικά.
Οι πεποιθήσεις μας είναι ανάλογες με όσα έχουμε ζήσει, το πώς και πού μεγαλώσαμε, το περιβάλλον μας.
Να το θυμάσαι κάθε φορά που λες σε μια συζήτηση «λυπάμαι, αλλά έτσι είναι τα πράγματα».
Να το θυμάσαι κάθε φορά που λες «λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα».
Όλοι νομίζουμε ότι αυτό που πιστεύουμε είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα είναι απλά τα προσωπικά μας συμπεράσματα από όσα έχουμε περάσει.
Αλλά τα νιώθουμε σαν τη μεγαλύτερη, πιο πολύτιμη αλήθεια.
Βάσω Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
