Στις σχολές δημοσιογραφίας από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε είναι το πόσο σημαντικό είναι να είναι «πιασάρικος» ο τίτλος. Αλλιώς δε θα σε διαβάσουν καν.

Όχι να λέει ψέματα και να παραπλανεί. Να προκαλεί, όμως, τον αναγνώστη να κάνει κλικ και να «μπει» να διαβάσει. 

Το ίδιο ακριβώς μαθαίνουμε και στις σχολές Δημιουργικής γραφής και κειμενογραφίας.

Θα πρέπει, βέβαια, και αυτό που θα διαβάσεις, αφού «μπεις» στο άρθρο, να μην είναι ένα κείμενο copy-paste, ένα κείμενο «τα ίδια και τα ίδια»:

«Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η γιορτή ψαριού στο Αιτωλικό. Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε.», «Σε κλίμα θετικό έγινε…», «Με κατάνυξη πραγματοποιήθηκε…», «Βροντερό παρών έδωσε…» κλπ κλπ

Θα μου πεις και τι να γράψουν… Δε γίνεται να στεκόμαστε συνέχεια στα λάθη των άλλων… Να μη γκρινιάζουμε… Πάντα να χειροκροτάμε κάθε προσπάθεια…

Ναι, πάντα να λέμε το μπράβο μας. Εννοείται. Κάθε προσπάθεια είναι σημαντική, κάθε δράση είναι αξιοσημείωτη, κάθε κίνηση προσφέρει κάτι στο σύνολο.

Όμως, αν δεν πούμε και όσα θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, τότε απλά αναπαράγουμε το Δελτίο Τύπου του διοργανωτή που, φυσικά, θα τα πει όλα υπέροχα και «καλά καμωμένα» (ειδικά αν «παίζει» και προεκλογική περίοδος παράλληλα).

Γράψαμε εδώ στο etoliko.gr για τον αγώνα δρόμου της λιμνοθάλασσας. 

Στόχος τέτοιων άρθρων είναι η ενημέρωση των Αιτωλικιωτών (είτε ζουν εδώ είτε όχι).

Ένας μικρός τόπος είμαστε. Οι εκδηλώσεις που γίνονται είναι πολύ σημαντικές και λογικό να θέλουμε να ασχοληθούμε, να μάθουμε περισσότερα, να δούμε φωτογραφίες. Ειδικά αν δεν ήμασταν παρόντες ή δεν μένουμε μόνιμα στο Αιτωλικό.

Το etoliko.gr είναι άνθρωποι. Αιτωλικιώτες που ζούμε και εργαζόμαστε εδώ. Ο καθένας μας με τα ενδιαφέροντά του. 

Στα θέματα που γνωρίζουμε κάπως καλύτερα, έχουμε μια άποψη για το τι θα μπορούσε να βελτιωθεί. 

Δεν είμαστε εδώ σαν “κριτές”, ούτε σαν παντογνώστες. 

Είμαστε εδώ για να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση που μπορεί να μην έχει γίνει μέχρι τώρα. 

Για να ξεκινήσουμε να συζητάμε όσα δε μας κάνουν καλύτερους, όσα μας κρατάνε πίσω.

Και να συνδεθούμε μεταξύ μας. Μια κοινότητα είμαστε.


ΥΓ. Και θα γράψω ένα υστερόγραφο συγκεκριμένα για τη γιορτή του ψαριού φέτος.

Ανεβάσαμε ένα άρθρο με λίγες φωτογραφίες από αναρτήσεις επισκεπτών από το Facebook. 

Διάβασα κάποια άρθρα και αναρτήσεις με το γνωστό «πραγματοποιήθηκε με επιτυχία» και «άρτια οργάνωση».

Όσοι ήταν εκεί, όμως, και μπήκαν στη διαδικασία να αγοράσουν το πιατάκι των 3 ευρώ με τα ψητά ψάρια που πωλείται στην εκδήλωση, δεν την είδαν κάπου αυτή την οργάνωση και έφυγαν δυσαρεστημένοι. 

Μίλησα, εκ των υστέρων, με ενοίκους του ξενοδοχείου που ήρθαν ειδικά για τη γιορτή του ψαριού, ως φίλοι φίλων και όχι ντόπιοι. Κάποιοι ήταν και Γάλλοι που έχουν έρθει αρκετές φορές λόγω φιλικών σχέσεων στο Αιτωλικό. 

Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν να ζήσουν τη «φημισμένη» γιορτή μας και στήριξαν την τοπική αγορά:

Έμειναν στο ξενοδοχείο του Αιτωλικού.

Βγήκαν για φαγητά και καφέδες στο Αιτωλικό.

Πήγαν στο σούπερ μάρκετ, στο φούρνο, στα αλλά μαγαζιά στην αγορά μας.

Πλήρωσαν για να τρέξουν σε ένα αγώνα και δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία τους.

Και στο αποκορύφωμα, περίμεναν στην ουρά περισσότερες από δυο ώρες για να πάρουν τελικά μια ουρά ψαριού, ενώ έβλεπαν δίπλα τους το τραπέζι του δημάρχου να «κόβει δρόμο» απευθείας για την ψησταριά και να εξυπηρετείται κανονικά.

Και δεν ήταν μόνο οι ξένοι. Υπήρξε κόσμος που ζητούσε πίσω τα λεφτά του με τόση αναμονή για φαγητό και παράγγελνε από τα μαγαζιά κανονικά στο τέλος.

Ναι, κάποιοι κουράστηκαν πολύ για τη γιορτή. Έψηναν ασταμάτητα όλο το βράδυ και άκουγαν και τον καθένα να τους βρίζει. Πολλοί βοήθησαν εθελοντικά για το καλό του τόπου τους. Και δεν έφταιγαν καθόλου για τα προβλήματα στην οργάνωση.

Μας είπαν ότι υπήρχαν μόνο τρεις ψησταριές για όλο το Αιτωλικό. 

Πώς να εξυπηρετηθεί τόσος κόσμος; 

Και τα ψάρια σε κομμάτια;

Οι τυχεροί έφαγαν τσιπούρες, κάποιοι μόνο μια ουρά.

Και μια αναμονή με τσακωμούς και παρεξηγήσεις, ο ένας πάνω στον άλλον χωρίς σειρά και συνεννόηση. 

Αν αυτά σημαίνουν «πραγματοποιήθηκε με επιτυχία» και μόνο να χειροκροτάμε που ήρθε κόσμος (κι ας πέρασε χάλια ή ας έφυγε κακήν κακώς τσακωμένος και νιώθοντας ότι τον κορόιδεψαν και τον εκμεταλλεύτηκαν), τότε ας χειροκροτήσουμε λίγο ακόμα. 

Και δε θα αλλάξει τίποτα. Ποτέ.

Βάσω Νικολογιάννη

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*


(η φωτογραφία είναι από ανάρτηση στο Facebook από «Ηχητικές καλύψεις Δημήτρης Τσιγαρίδας»)