Η λογική “λέει” οτι πρέπει να γράψω για τις τοπικές εκλογές και όσα… φανταστικά συνέβησαν στο νησί μας και όχι μόνο εδώ. Και η αλήθεια είναι οτι θα το κάνω, αλλά όχι σήμερα…
Άλλωστε υπάρχει ακόμα ένας γύρος για τους δύο πρώτους οπότε καλό είναι να περιμένουμε και να κάνουμε τη σούμα στο τέλος του… δράματος. Γιατί περί τέτοιου πρόκειται και φυσικά δεν αφορά μόνο την περιοχή μας. Αλλά όχι σήμερα…
Στην αρχή του τραγουδιού “Ματωμένo Έδαφoς” (μετάφραση από “Bloody Ground“) των Ελλήνων μεταλάδων “Suicidal Angels“, λέει ο ποιητής: “…ξέρω το παιχνίδι(του πολέμου). Αίμα. Φωτιά. Πόνος. Μια ζωή μέσα στη μιζέρια. Κοιτάς με άδειο βλέμμα. Λόγια. Αλήθεια. Ψέμα…“. Το τραγούδι είναι στα αγγλικά και η μετάφραση που σας έκανα είναι ελεύθερη, εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Βλέπετε, όπως έχουμε πει και παλαιότερα, “…ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ…” και η ιστορία επαναλαμβάνεται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Με τον εφιάλτη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας να συνεχίζεται, ακόμα ένας “εμφύλιος” μαίνεται κάμποσα χιλιόμετρα πιο μακριά. Παλαιστίνη και Ισραήλ, ούτε που ξέρω πως πρέπει να αναφέρω τις δύο πλευρές, σφάζουν ο ένας τον άλλο κυριολεκτικά.
Ρίχνει πυραύλους ο ένας, απαντάει με το ίδιο νόμισμα ο άλλος. Απαγωγές και εκτελέσεις οι μεν, παρόμοιες φρικαλεότητες από τους δε. Οι “τρομοκράτες” εναντίον των ντόπιων και από την ανάποδη, οι “επαναστάτες” απέναντι σε αυτούς που τους έκλεψαν την πατρίδα. Δεν υπάρχει καλή και κακή μεριά, μόνο νεκροί και ξεριζωμένοι.
Βλέπεις τις χώρες του δυτικού κόσμου (Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Γερμανία) να βγάζουν ανακοινώσεις του τύπου “Είμαστε μαζί με το Ισραήλ και απέναντι στους τρομοκράτες” και από την άλλη η Ρωσία και η Τουρκία συγκεκριμένα, ζητούν ηρεμία στην περιοχή και να σταματήσουν οι εχθροπραξίες.
Το απόλυτο παιχνίδι του παραλόγου, όπως τέτοιος είναι ο ίδιος ο πόλεμος. Προ λίγων ετών οι δύο αυτές χώρες(Ρωσία, Τουρκία) ήταν, στη θεωρία, εχθροί στον πόλεμο μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας. Στην πραγματικότητα όμως, οι Αρμένιοι έμειναν εντελώς μοναχοί τους την ώρα που οι Αζέροι έλαβαν δυναμική στρατιωτική ενίσχυση από τους γείτονές μας.
Το χειρότερο είναι οτι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Ο απόλυτος αποκλεισμός της Γάζας από τις δυνάμεις του Ισραήλ, αν φυσικά δεν αλλάξει κάτι άμεσα, σημαίνει τη θανάτωση όλων όσων ζουν ή κρύβονται εκεί. Τώρα το ποιος είναι ο ακριβής αριθμός όλων αυτών, δεν έχω καμία ιδέα και δεν με νοιάζει. Είτε ένας, είτε εκατό χιλιάδες, δεν παύουν όλοι τους να είναι άνθρωποι που δεν φταίξανε σε κανένα στρατιώτη, σε κανένα πολιτικό, σε κανέναν γενικότερα.
Και για μυριοστή φορά ο απλός κοσμάκης θα πληρώσει τη… νύφη που λέμε και στη χώρα μας.
Σχετικά τώρα με το απόλυτα στερεοτυπικό “εκεί πέρα πάντα πόλεμο είχαν” και με την απόλυτα θρησκόκ**λη(από το “στρατόκ**λος” για όσους δεν κατάλαβαν) άποψη οτι “τους έχει καταραστεί ο Θεός επειδή σταύρωσαν το γιο του“, δεν έχω να γράψω και πολλά. Μόνο μία ευχή: μακάρι να μην χρειαστεί να δείτε τις γυναίκες και τα παιδιά σας σφαγμένα και βιασμένα, να μην φτάσει ποτέ ο πόλεμος στα σπίτια σας και γίνετε εσείς το επόμενο πρωτοσέλιδο στους New York Times… Μακάρι…
Ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι αποτελεί κανονικότητα για κανένα λαό στον πλανήτη μας. Είναι άσχημος, θερίζει ψυχές και διαλύει πόλεις και χωριά. Δημιουργεί βεντέτες δίχως νόημα, ανάπηρους στο σώμα και την ψυχή, αναρίθμητους πρόσφυγες. Πρόσφυγες τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει στα λημέρια της και το δείχνει με κάθε τρόπο.
Εκτός κι αν τους ξεχωρίζει. Όσοι, για παράδειγμα, έρχονται από το Πακιστάν, τη Συρία και το Αφγανιστάν, είναι άπαντες τρομοκράτες και θέλουν να κατακτήσουν τη Δύση. Επομένως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά… Όπου “χλωρά” βάλτε οικογένειες, γέρους, μάνες και παιδιά. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ρατσισμός τότε τι στο διάολο είναι;
Ποια Ευρωπαϊκή Ένωση θα μου πείτε… Δίκιο έχετε. Ποια συμμαχία των ευρωπαϊκών κρατών θα ρωτήσετε… Δίκιο έχετε. Όποιος δεν έχει τις υποδομές και την οικονομική δύναμη να ακολουθήσει το… κάρο της Γερμανίας και της Γαλλίας, τότε απλά σκύβει το κεφάλι, υπογράφει όσους όρους του ζητηθούν χωρίς να βγάλει “κιχ” και σέρνει τα πτώματα του “Λουδοβίκου” και του “Αδόλφου“.
Δίχως σκοπό, δίχως προοπτική, απλά για να μπορεί να λέει “κοιτάξτε, είμαι Ευρωπαίος, το λένε και τα χαρτιά” και μετά τι; Κατάθλιψη, βία, αυτοκτονίες, ακροδεξιοί με εξουσία, υποβαθμισμένη υγεία/παιδεία και μια κοινωνία ωραία κοιμωμένη, να περιμένει τον πρίγκηπα του παραμυθιού να την ξυπνήσει…
Μάλιστα… Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
