Μία βδομάδα πέρασε από την ολοκλήρωση των τοπικών εκλογών. Μικρό διάστημα θα μου πείτε και θα συμφωνήσω. Άλλωστε δεν έχω απαιτήσεις ούτε τρέφω αυταπάτες οτι θα γίνει κάτι σημαντικό τόσο σύντομα.
Εδώ που τα λέμε δεν πιστεύω οτι θα υπάρξει κάποια μεγάλη αλλαγή, τόσο ριζοσπαστική που θα αλλάξει την καθημερινότητά μας ή έστω τη διάθεσή μας. Κάτι που θα μας δώσει ελπίδα οτι “γυρίζει ο τροχός“, κάτι που θα μας οδηγήσει στο φως που βρίσκεται στην άκρη του τούνελ όπου ζούμε.
Τώρα θα μου πεις: “γιατί προτρέχεις μωρέ, εσύ δεν μας έλεγες μηδένα προ του τέλους μακάριζε;” και θα έχεις χίλια δίκια. Από την πλευρά μου θα σου απαντήσω οτι δική μου είναι η άποψη, δική μου και η ευθύνη. Κι αν γράφω λάθος και αυτό αποδειχθεί με το πέρασμα του χρόνου, τότε θα απολογηθώ και θα ζητήσω συγνώμη. Τόσο απλά…
Τέλος πάντων αυτό που δεν αμφισβητείται σε καμία περίπτωση είναι η εξαφάνιση όλων! Μηδενός εξαιρουμένου βεβαίως βεβαίως. Κομμένες οι βόλτες ανά εικοσάδες, τέρμα οι χαιρετούρες σε δρόμους και καφενεία, χάθηκαν άπαντες από προσώπου… Αιτωλικού!
Όπως έκλεισαν οι κάλπες, έτσι ακριβώς έκλεισε και ο κύκλος του παραμυθιού. Γιατί μόνο ως τέτοιος φαντάζει στο μυαλό μου το διάστημα αμέσως πριν τις εκλογές, τοπικές και εθνικές. Τότε που σε θυμούνται άνθρωποι που δεν τους έχεις ξαναδεί, σου μιλάνε αυτοί που δεν έχεις ακούσει ποτέ τη μιλιά τους.
Και ακόμα χειρότερα; Σου δίνουν το χέρι άτομα που πέντε χρόνια πριν τα έβριζες για την ανευθυνότητά τους. Σε χτυπάνε στην πλάτη φιλικά εκείνοι που ούτε που θες να τους βλέπεις στα μάτια σου. Γιατί ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις, λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Όχι σήμερα και χθες, αλλά δεκαετίες ολόκληρες.
Που είναι οι εκλεγμένοι του Αιτωλικού; Γιατί δεν κάνουν μια βόλτα στον κεντρικό τώρα που πέρασαν οι εκλογές, τώρα που θα έχουν την πραγματική εικόνα του δρόμου; Το ίδιο και στην παραλία, το ίδιο και στο λιμανάκι και πάει λέγοντας. Τα ίδια ερωτήματα αφορούν και την παράταξη του πρώην δήμαρχου κατά κύριο λόγο αλλά και τις υπόλοιπες που ξέμειναν στην πρώτη Κυριακή.
Δηλαδή αυτή είναι η στήριξή σας στον τόπο; Δέκα μέρες πριν τις εκλογές; Γιατί μωρέ, η ζωή δεν συνεχίζεται; Ρητορικά τα ερωτήματα φυσικά…
Μακάρι να στεριώσει ο Διαμαντόπουλος και να διαψεύσει όσους τον κατηγορούν οτι δεν τον νοιάζει το Αιτωλικό. Μακάρι να γίνουν όλα σωστά, έστω τα περισσότερα. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, να κάνει κάποιος τη δουλειά του ζητάμε. Βγήκες δήμαρχος, μπράβο σου και συγχαρητήρια, τώρα στρώσου στη δουλειά και παρουσίασε άμεσα αποτελέσματα.
Άμεσα αποτελέσματα γιατί είναι άμεσες και οι ανάγκες του Αιτωλικού. Τα προβλήματα είναι πολλά, άλλα πιο σημαντικά και άλλα λιγότερο, όμως χρειάζεται η “εδώ και τώρα” επίλυσή τους. Αυτός που θα τα καταφέρει, να το θυμάστε, θα μνημονεύεται σαν ήρωας για τον τόπο μας. Είναι τόση η ανάγκη για κάποιον διαφορετικό, κάποιον που δεν θα συνεχίσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων.
Και τελευταίο αλλά πιο σημαντικό. Η δική μας ευθύνη σαν Αιτωλικιώτες δεν σταμάτησε την περασμένη Κυριακή. Συνεχίζεται κάθε ώρα και στιγμή και το αν τα καταφέρνουμε, δυστυχώς, φαίνεται εκεί έξω. Επομένως έχουμε και εμείς ευθύνη, σαν πολίτες αυτού του τόπου, να μην περιμένουμε πέντε χρόνια για να δούμε αν έγινε κάτι καλό.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
