Βάσω Νικολογιάννη

Και σκέφτεσαι «Ποια είν’αυτή;
Τι κάθεται και μας γράφει;
Μήπως έχει ιδέα τι γίνεται εδωπέρα;»
Καλά δεν έχω και τα πρακτικά κάθε δημοτικού συμβουλίου στο προσκέφαλο. Αλλά μαθαίνω. Ψάχνω και μαθαίνω.
Γιατί με νοιάζει αυτός ο τόπος και τον αγαπώ.
Γιατί εδώ μεγάλωσα κι εδώ επέλεξα συνειδητά να γυρίσω μετά τις σπουδές και να δουλέψω.
Γιατί μεγαλώνω εδώ και τα παιδιά μου, τέσσερα εκκολαπτόμενα αιτωλικιωτάκια!
Και, πάνω απ’όλα, γιατί θέλω να είμαστε μια κοινότητα, να συνδέσω τους ανθρώπους μέσα από τις ιστορίες τους και να συνδεθώ κι εγώ μαζί τους.

Σπύρος Σταράμος

«Τίνος είμαι εγώ, ε;» Έχω πει, στις γλυκύτατες γιαγιούλες (και όχι μόνο σε αυτές) που με ρώταγαν στα σοκάκια του νησιού μας, ότι είμαι παιδί δεκάδων ανθρώπων. Το έκανα αυτό, όχι γιατί ντρέπομαι για τους γονείς μου, αν μη τι άλλο, αλλά για να καλαμπούρησουμε με την παρέα, επειδή το παλιό καλό ντόπιο καλαμπούρι, η ωραία πλάκα, το έξυπνο χιούμορ και το άπειρο γέλιο ρέει στο αίμα μου. Εδώ όμως, είναι αλλιώς. Θα σας πω την αλήθεια, αρκεί να μείνει μεταξύ μας. Να είναι το μυστικό μας! Είμαι, λοιπόν, ο μικρότερος γιος του Μήτσου και της Κικής, ο Σπύρος, όπου γράφω την άποψη μου εδώ, χωρίς να φοβάμαι και να σκέφτομαι αν θα σας αρέσει ή όχι, για να τη συζητήσουμε μαζί και να προσπαθήσουμε να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη.