Απομακρύνονται οι γονείς από τα σχολεία;

Έχεις παρατηρήσει πόσο λιγότερο συμμετέχουν οι γονείς στους συλλόγους γονέων τα τελευταία χρόνια;

Θυμάσαι παλιά πόσο ενεργοί ήταν οι γονείς; Οι γονείς μας; Που έκαναν συνέλευση στο σχολείο μας και μαζεύονταν 30-40-50 άτομα;
Ναι, υπήρχαν και περισσότερα παιδιά σίγουρα.
Όμως, όλοι οι γονείς νιώθω ότι το είχαν σαν προτεραιότητα. Για την πρόοδο του παιδιού, αλλά και για το σεβασμό στο δάσκαλο.
Τώρα οι περισσότεροι λένε «ας κάνει κάτι και το σχολείο. Αυτό είναι δουλειά του κράτους».

Αλλά, αυτό είναι λύση;

Σκέψου το λίγο.

Αν το κράτος δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, πόσες ευκαιρίες θα έχει το παιδί σου να ξαναπάει νήπιο, πρώτη δημοτικού, δευτέρα…;

• Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι οι δάσκαλοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Πόσες φορές έχεις ακούσει κάποιον να τους υποτιμάει μπροστά στα παιδιά; Αν δεν τους σεβόμαστε εμείς, γιατί να πιστεύουν τα παιδιά ότι το σχολείο έχει αξία;
• Αφήνουμε την ευθύνη στο κράτος. «Αυτοί φταίνε, ας το λύσουν», λέμε. Αλλά αν δεν συμμετέχουμε κι εμείς, πώς περιμένουμε να βελτιωθεί κάτι; Μόνο με παράπονα;

Τι χάνουμε, όμως, όταν απομακρυνόμαστε;

• Η κοινότητα διαλύεται. Το σχολείο δεν είναι μόνο για τα μαθήματα. Όταν οι γονείς δεν συμμετέχουν, χάνεται αυτή η αίσθηση ότι όλοι μαζί προσπαθούμε για κάτι καλύτερο.
• Και τα παιδιά τι βλέπουν; Όταν δείχνουμε αδιαφορία, πώς θα καταλάβουν ότι η εκπαίδευση είναι σημαντική; Πώς θα διδάξουμε για τη βοήθεια και τη συνεργασία; Τι παράδειγμα τους δίνουμε;

Δεν λέω ότι είναι εύκολο.

Όλα έχουν αλλάξει.

Αλλά αναρωτιέμαι.
Αν δεν ασχοληθούμε εμείς με τα σχολεία και την εκπαίδευση των παιδιών μας, ποιος θα το κάνει;