Η ζωή σε μια μικρή πόλη ίσως ακούγεται η ιδανική περίπτωση για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Πιο αργός ρυθμός ζωής, γραφική γοητεία του τόπου, δεμένη κοινότητα και, φυσικά, μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά. Η ζωή στην επαρχία είναι όντως μια ξεχωριστή εμπειρία για κάθε γονιό.
Δε θα μπω στη συζήτηση “πού την είδες τη δεμένη κοινότητα και την ασφάλεια;”
Δε θα μείνω στα προβλήματα που έχουμε εντοπίσει στο Αιτωλικό σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Φυσικά, είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει. Σήμερα, όμως, θα εστιάσω σε αυτά που εμάς, σαν γονείς, μας έχουν βοηθήσει στην επαρχία.
Ήδη η καθημερινότητα με τα παιδιά είναι πολύπλοκη. Έχουμε στο μυαλό μας συνεχώς αν αυτό που κάνουμε είναι σωστό, αν το χειριζόμαστε σωστά, πώς θα ελέγξουμε τα νεύρα μας όταν ζοριζόμαστε.
Η κοινότητά μας, ειδικά αυτή των νέων γονιών (όχι των δικών μας γονιών), μάς δίνει μεγάλη στήριξη. Συναντιόμαστε τυχαία σε καφετέριες, έξω από το σχολείο, στα μαγαζιά και ανοίγουμε συζητήσεις για όσα μας απασχολούν. Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, ανταλλάσσουμε συμβουλές, γινόμαστε τα αυτιά για να πει όσα νιώθει ο άλλος γονιός.
Σε μια μικρή πόλη, οι γείτονες γίνονται κάτι περισσότερο από απλοί γνωστοί. Είναι δίκτυο υποστήριξης.
Αυτός ο στενός κοινοτικός δεσμός καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν και της ασφάλειας τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ευνοεί την υγιή ανάπτυξη.
Ο πιο αργός ρυθμός ζωής μάς “χαρίζει” περισσότερο ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας.
Σε αντίθεση με τις πολυσύχναστες πόλεις, που συνέχεια βιαζόμαστε και τρέχουμε, ο ήσυχος ρυθμός μάς δίνει τη δυνατότητα να “παίρνουμε το χρόνο μας”, να συμμετέχουμε σε δραστηριότητες εκτός σπιτιού, να εξερευνούμε τη φύση ή να συμμετέχουμε σε κοινοτικές εκδηλώσεις με τα παιδιά μας.
Αυτές οι στιγμές γίνονται ανεκτίμητες για το δέσιμο της οικογένειας και για ξεχωριστές παιδικές αναμνήσεις.
Τα παιδιά μας έχουν λιγότερους περισπασμούς. Μπορούν να γίνουν πιο δημιουργικά, να ανακαλύψουν τα ενδιαφέροντά τους χωρίς πίεση μέσα από τους τοπικούς συλλόγους ή εθελοντισμό.
Ναι, δεν είναι όλα ιδανικά. Μια επαρχιακή πόλη δεν έχει αμέτρητες επιλογές ή τις ίδιες εκπαιδευτικές ευκαιρίες με μια μεγάλη πόλη.
Συχνά, οι γονείς προσπαθούμε να “συμπληρώσουμε” τις μαθησιακές εμπειρίες των παιδιών με μετακινήσεις σε Μεσολόγγι, Αγρίνιο ή ακόμα και στην Πάτρα. Επιπλέον, η στενά συνδεδεμένη κοινότητα μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε αυξημένες προσδοκίες ή κοινωνικές πιέσεις. Μπορεί να μας πάρει τηλέφωνο μέχρι και ο περιπτεράς να μας πει τι αγόρασε το παιδί μας ή κάποιος γείτονας που το είδε να περνά το δρόμο χωρίς να προσέχει!
Θα πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της συμμετοχής της κοινότητας και του να επιτρέπουμε στα παιδιά να εξερευνήσουν την ατομικότητά τους.
Όλο αυτό το ταξίδι για ένα γονιό στο Αιτωλικό είναι μια λεπτή ισορροπία μεταξύ του να “αγκαλιάζεις” τη ζεστασιά της κοινότητας, ενώ κατανοείς τους περιορισμούς που μπορεί να παρουσιάζει. Να μάθουν τα παιδιά τις αξίες της δέσμευσης στην κοινότητα, της προσαρμοστικότητας και της ανθεκτικότητας, απολαμβάνοντας παράλληλα τις απλές χαρές και τις στενές σχέσεις.
Μια ταπετσαρία υφασμένη με τα νήματα των κοινών εμπειριών, της υποστήριξης της κοινότητας και μιας βαθιάς εκτίμησης για τις απλούστερες απολαύσεις της ζωής.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
