Πόσο χάρηκα με την ανταπόκρισή σας στο προηγούμενο άρθρο! Εύχομαι όλους να σας δρόσισε το αεράκι της ανανέωσης γιατί αν περιμένουμε από τον καιρό…. Καήκαμε!!
Βρε λες να γινόμαστε Ντουμπάι; Είπαμε μπαίνουμε σε περίοδο ακμής αλλά δεν περίμενα να θησαυρίσουμε!! Ας είναι θα το αντέξουμε κι αυτό!
Ας επιστρέψουμε όμως στην αλληλεπίδρασή μας! Ένα από τα πολύ όμορφα σχόλιά σας ήταν και ιδιαίτερα εποικοδομητικό (ευχαριστώ Μαρία) μου έδωσε πολλές ιδέες και μου επεσήμανε με ευγενικό τρόπο τις παραλείψεις μου.
Το βλέπετε ότι αλλάζει ο τρόπος που μιλάμε μεταξύ μας; Άρα αλλάζει κ ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ακόμη κι αυτό να μην είναι όμως σίγουρα υπάρχει μια δεύτερη σκέψη πριν εκφράσουμε την γνώμη μας, υπάρχει διαφωνία ή “ διόρθωση” αλλά γίνεται με σεβασμό. Και μπράβο μας για αυτό.
Το προηγούμενο άρθρο μου αφορούσε τους νέους που επένδυσαν στον τόπο. Επισημάνθηκε με πολύ ευγενικό τρόπο πως στο μικρό μας νησάκι μπορείτε να βρείτε και υπηρεσίες μασάζ και εναλλακτικές θεραπείες μα και ένα νέο κομμωτήριο στον κεντρικό δρόμο μας, δύο επιχειρήσεις που ανήκουν σε νέες γυναίκες.
Αλήθεια πόσες γυναίκες επιχειρηματίες αριθμούμε; Και από ποτέ;
Ξέρω με σιγουριά πως η γιαγιά μου ήταν μια από τις πρώτες ιδιοκτήτριες καταστήματος στο Αιτωλικό. Ίσως γνωρίζετε ακόμη πιο παλιές και πολύ θα ήθελα να τις αναφέρουμε.
Θυμάμαι σίγουρα τις αδερφές Κατσάνου με τον φούρνο. Την αγαπημένη κα. Κλάρα, σε ποια δεν έχει φτιάξει κότσο με τα χεράκια της για την παρέλαση; Για τις υφάντρες των αργαλειών πόσα να πεις, παρήγαγαν τέχνη και έκαναν γνωστό τον τόπο μας σε εποχές χωρίς διαδίκτυο και γρήγορη πληροφορία. Την Στέλλα με το τόσο δα μπακάλικο, που ήταν προέκταση του σπιτιού της, την θυμάστε; Και η κα. Διαμάντω στις πρώτες εργατικές κατοικίες , πρέπει να έχει χρόνια το μαγαζί της. Σε άλλα στενά; Σε μικρές γειτονιές; Θυμάστε κάποια;
Έχω ακούσει πως οι γυναίκες στο Αιτωλικό, σε εποχές που η “θέση” τους ήταν στην κουζίνα του σπιτιού τους είχαν επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Ήταν παρούσες τόσο στην κοινωνική όσο κ στην επαγγελματική ζωή του τόπου, άραγε με την μόρφωση – εκπαίδευση πως να τα πήγαιναν; Ξέρουμε γυναίκες που ξεπέρασαν κι αυτό το κοινωνικό στερεότυπο; Η παγκοσμίως γνωστή Βάσω Κατράκη , στα στενά αυτού του τόπου έπαιζε μα και η Μαρία Παπαλέξη γαλουχήθηκε στο ψαροχώρι μας.
Πως θα μπορούσαμε άραγε να πάμε ένα βήμα παραπέρα αυτή τη κληρονομιά, είτε συλλογικά είτε ατομικά; Μια εξαιρετική ιδέα που είχα ακούσει κάποτε σε συζήτηση, ήταν η δημιουργία ενός γυναικείου συνεταιρισμού που θα μπορούσε να εμπορεύεται τοπικά προϊόντα, γλυκά του κουταλιού, Αιτωλικιώτικα εδέσματα, υφαντά, μικρά χειροποίητα δώρα, σαπούνια, κεριά ( όσο γράφω τόσο που αρέσει η ιδέα), αυτο αφορά το συλλογικό κομμάτι.
Στο ατομικό είμαι σίγουρη πως οι περισσότερες από εμάς επενδύουν κ παλεύουν κάθε μέρα! Σίγουρα όχι όλες οι γυναίκες που υπήρξαν στον τόπο αυτό πριν από εμάς, αλλά κάποιες από αυτές επέλεξαν ή τους επέτρεψαν οι συνθήκες να διαφέρουν με φωτεινό τρόπο από το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής. Αν δεν μας “έστρωσαν” τον δρόμο σίγουρα για κάποιες από εμάς τον “έδειξαν”!
Ευχαριστούμε “κορίτσια”, θα βάλουμε τα δυνατά μας!!!
* Η φωτογραφία του άρθρου είναι από την σελίδα του Λαογραφικού Μουσείου Αιτωλικού στο facebook.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
