«Η λίμνη που σκότωσε 1.700 άτομα σε ένα βράδυ» έγραφε το μήνυμα που μου ήρθε στο κινητό την εβδομάδα που μας πέρασε από φίλο του etoliko.gr.
Πατώ τον σύνδεσμο που το συνόδευε και διαβάζω για «μια από τις πιο περίεργες και μυστηριώδεις φυσικές καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας που συνέβη στη λίμνη Nyos – μια λίμνη που σχηματίστηκε πάνω από έναν ηφαιστειακό κρατήρα στο βορειοδυτικό Καμερούν…».
Συνεχίζω και διαβάζω το άρθρο του Δημήτρη Δρίζου στο NewBomb με ενδιαφέρον «…Χωρίς προειδοποίηση, η λίμνη απελευθέρωσε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους τοξικού διοξειδίου του άνθρακα – οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως και 1.6 εκατομμύρια – και αυτό το σιωπηλό σύννεφο θανάτου απλώθηκε στην ύπαιθρο με ταχύτητα περίπου 100 χλμ. / Ώρα (62 μίλια / ώρα) σκοτώνοντας μέσα σε λίγα λεπτά από ασφυξία -ελλείψει οξυγόνου- 1.746 άτομα και περισσότερα από 3.500 ζώα. Το αποτέλεσμα ήταν εξίσου καταστροφικό με την ταχύτητα και με τη σοβαρότητα ενός Βιβλικού χτυπήματος. Σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων, ο θάνατος συνάντησε τους ντόπιους και τα άγρια ζώα. Πολλοί άνθρωποι από τα χωριά Cha, Nyos και Subum έσβησαν σιωπηλά στον ύπνο τους. Μερικοί βρέθηκαν με αίμα γύρω από τις μύτες και τα στόματά τους…».
Μέσα σε λίγα λεπτά το μυαλό μου έκανε τον συνειρμό που, μπορεί να, κάνετε και εσείς τώρα. Στην θέση της λίμνης Nyos να βρισκόταν το κανάλι της λιμνοθάλασσας μας και αντί για εκατοντάδες χιλιάδες τόνους τοξικού διοξειδίου του άνθρακα να απελευθερωνόταν αντίστοιχοι τόνοι υδρόθειο. Απλά καταστροφικό. Θα μιλάμε για τραγωδία.
Συνεχίζω να διαβάζω το άρθρο «…Όπως εξηγεί ο David Bressan για το Scientific American, τα ηφαιστειακά αέρια που εκλύονται από το έδαφος κάτω από τη λίμνη διαλύονται και συγκεντρώνονται στα βαθύτερα νερά τους και οι τροπικές θερμοκρασίες σχηματίζουν ένα είδος «καπάκι» ελαφρότερου ζεστού νερού πάνω από το πιο πυκνό δροσερό νερό του βυθού με το διαλυμένο αέριο. Δεν είναι ξεκάθαρο τι «έσπασε τη σφραγίδα» και επέτρεψε να ανεβεί το βαθύ, μολυσμένο νερό, αλλά θα μπορούσε να ήταν ένας σεισμός, μια κατολίσθηση ή μια ηφαιστειακή έκρηξη ή ακόμα και κάτι τόσο απλό όσο τα βαριά λασπώδη βροχόνερα που συρρέουν στη λίμνη και την γεμίζουν από τον πάτο προς τα πάνω, ανυψώνοντας τα επίπεδα του νερού…».
Το μυαλό μου αστραπιαία έρχεται πάλι στον τόπο που ζω. Το Αιτωλικό, όπου αντίστοιχες εικόνες ζούμε και εμείς αρκετά χρόνια τώρα. Αντί για ανθρώπους όμως βλέπουμε εκατομμύρια ψάρια νεκρά στην επιφάνεια της λιμνοθάλασσας μετά από κάθε ανακάτεμα των υδάτων της.
Μεγάλες ποσότητες υδρόθειου που είναι συσσωρευμένο στα κατώτερα αλμυρά υδάτινα επίπεδα να απελευθερώνονται και να σκοτώνουν ψάρια.
Τι θα γίνει όμως αν κάποια στιγμή απελευθερωθούν εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι υδρόθειου; Θα μιλάμε για νέο Nyos;
Τι θα απογίνουν οι κάτοικοι (Αιτωλικού, Κεφαλόβρυσου, Χαλικιού, Χρυσοβεργίου Σταμνάς, Αγίου Ηλία) περιμετρικά της λιμνοθάλασσας;
Σε τι χιλιομετρική έκταση θα προκαλέσει θανατο; Στην λίμνη Nyos, προκάλεσε θανάτους και ζημίες σε ακτίνα είκοσι πέντε χιλιόμετρων. Δηλαδή κινδυνεύουν και οι κάτοικοι του Νιοχωρίου και Μεσολογγίου.
Αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα περιφέρονται στο μυαλό μου.
Η περίπτωση της λίμνης Nyos έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση της λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού, καθώς και διάφορες. Εάν όμως υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στις χίλιες να γίνουμε πρωτοσέλιδο με τίτλο «Αιτωλικό: Η λίμνη που σκότωσε 20.000 άτομα σε ένα βράδυ» τότε θα πρέπει να μας απασχολήσει τώρα.
Το πρόβλημα της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού – Μεσολογγίου δεν είναι αμελητέο. Η έλλειψη στρατιωτικού σχεδίου αντιμετώπισης του προβλήματος είναι εμφανές εδώ και πολλά χρόνια.
Καθημερινά οι ανθρωπογενές παρεμβάσεις οξύνουν το πρόβλημα. «Τα νερά της λίμνης Λυσιμαχίας, που είναι γλυκά, παροχετεύονταν για αρκετά χρόνια στη λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού. Έτσι, το αλμυρό νερό της λιμνοθάλασσας που είναι βαρύτερο από το γλυκό της Λυσιμαχίας, εγκλωβιζόταν στον πυθμένα, με αποτέλεσμα να μην οξυγονώνεται. Τα ύδατα δυστυχώς λόγω διαφορετικής πυκνότητας δεν αναμειγνύονταν». Ακόμα «Τα νερά αυτά βρίθουν υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, που προκαλούν ευτροφισμό και κατ’ επέκταση συντείνουν στην ανάπτυξη θειοβακτηρίων, βακτηρίων δηλαδή που παράγουν υδρόθειο. Λύση μπορεί να δοθεί στα προβλήματα αυτά, αν προωθηθεί η οξυγόνωση των νερών της λιμνοθάλασσας, φυσικά ή τεχνητά, αφού το οξυγόνο εξουδετερώνει το υδρόθειο», υπογραμμίζει ο κ. Ιερόθεος Ζαχαρίας, λέκτορας Περιβαλλοντικής Γεωλογίας στο Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στην Καθημερινή και την Ιωάννα Φωτιάδη της 21 Δεκεμβρίου το 2008. Και συνεχίζει «διαφορετικά, οι επιπτώσεις από την αύξηση του υδρόθειου δεν θα περιοριστούν στα ψάρια, αλλά θα επηρεάσουν και τη δημόσια υγεία των κατοίκων στις γύρω περιοχές».
Ο «εχθρός», το υδρόθειο, συσσωρεύει τις δυνάμεις στο στρατόπεδο του, στο πυθμένα του καναλιού, κάθε μέρα που περνά. Εμείς τι κάνουμε;;;
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
