AETOLIKO (Δείτε παρακάτω τη μετάφραση).
Bonne nuit, Nikos. Et demain ça viendra quand.
Ça va être ici. Là et partout.
Je viendrai à Aetoliko pour te rencontrer
Et tu verras mon mouchoir flotter à l’entrée du pont.
Sur le sol où tu es né
Ce sont des lamentations.
Ce sont les toiles d’araignée
Qui habillent le béton en septembre,
C’est Vasso qui grave le marbre
Et raconte la vie des pêcheurs de la lagune
Sur cette lagune où tu flottes.
Nous prêterons le serment de Colère ensemble,
Le but se rapproche. Là et partout.
Pour embrasser la main de ta mère
Qui potine avec les vieilles femmes
Je viendrai à Aetoliko.
Pour me serrer dans tes bras, bravo la vie !
Ce sera ici, fraternellement,
Au bout de ce chemin qui mène aux marais,
À la colline de sel blanc,
Tu peux venir avec tes armes.
Bonne nuit Nikos. Tu as lu mon message.
Éternelle douleur du monde,
Tout l’infini nous appartient,
Dans notre vie la plus vraie.
Nous mènerons notre destin à sa fin.
Il faudrait que le monde recommence
Tout est passé sans qu’on s’en aperçoive
Dans les petites rues,
Les camarades morts se rassemblent
Le soir derrière les miroirs.
Yannis Karakos – 2024
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΑΙΤΩΛΙΚΟ
Καληνύχτα, Νίκο. Και αύριο θα έρθει πάλι.
Θα είναι εδώ. Εκεί και παντού.
Θα έρθω στο Αιτωλικό να σε συναντήσω
Και θα δεις το μαντήλι μου να κυματίζει στην είσοδο της γέφυρας.
Στο χώμα όπου γεννήθηκες
Ακούγονται θρήνοι.
Είναι οι ιστοί της αράχνης
Που ντύνουν το τσιμέντο το Σεπτέμβρη,
Είναι η Βάσω που χαράζει το μάρμαρο
Και διηγείται τη ζωή των ψαράδων της λιμνοθάλασσας
Σ’ αυτήν τη λιμνοθάλασσα που εσύ επιπλέεις.
Θα δώσουμε μαζί τον όρκο της Οργής,
Ο σκοπός πλησιάζει.
Εκεί και παντού.
Για να φιλήσω το χέρι της μητέρας σου
Που κουβεντιάζει με τις ηλικιωμένες γυναίκες,
Θα έρθω στο Αιτωλικό.
Για να με σφίξεις στην αγκαλιά σου,
μπράβο η ζωή!
Θα είναι εδώ, αδελφικά,
Στο τέλος αυτού του μονοπατιού που οδηγεί στους βάλτους,
Στο λόφο του λευκού αλατιού,
Μπορείς να έρθεις με τα όπλα σου.
Καληνύχτα, Νίκο. Διάβασες το μήνυμά μου.
Αιώνιος πόνος του κόσμου,
Όλη η απεραντοσύνη μας ανήκει,
Στην πιο αληθινή μας ζωή.
Θα οδηγήσουμε το πεπρωμένο μας στο τέλος του.
Θα έπρεπε ο κόσμος να ξαναρχίσει
Όλα πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε
Στα στενά δρομάκια,
Οι νεκροί σύντροφοι μαζεύονται
Το βράδυ πίσω από τους καθρέφτες.
Yannis Karakos – 2024
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.