Αύριο η Τελετή Λήξης για το 12ο “Θεάτρου Όψεις” με το “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε” από τη Θ. Ο. Πολ. & Μορφ. Συλλόγου

Μία ακόμα Θεατρική Συνάντηση Ερασιτεχνικών Ομάδων “Θεάτρου Όψεις” φτάνει στο τέλος της με τελευταία παράσταση αυτή της Ομάδας μας με το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο, “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε”. Μία κωμωδία με σοβαρές προεκτάσεις έρχεται την

Τετάρτη 30 Ιουλίου
ώρα 9.15 μ.μ.
Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού

Στην Τελετή Λήξης θα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε και να τιμήσουμε την ηθοποιό Γιολάντα Μπαλαούρα.

Για το έργο

Ένας θίασος, μ’ επικεφαλής τον σκηνοθέτη-διευθυντή του, προσπαθεί να «κατασκευάσει» ένα θεατρικό δράμα, ξεκινώντας από ένα διήγημα (του ίδιου του Πιραντέλλο, φυσικά). Ενώ το κοινό περιμένει την έναρξη της παράστασης, πίσω από την αυλαία της σκηνής υπάρχει φασαρία, που σταδιακά εξελίσσεται σε καβγά. Στη συνέχεια, με σηκωμένη την αυλαία, οι ηθοποιοί συνεχίζουν να μαλώνουν με τον σκηνοθέτη. Από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, τα όρια μεταξύ πλατείας και σκηνής παραμένουν θολά. Από τη μια οι ηθοποιοί: ανυπόμονοι, εκνευρισμένοι και απρόθυμοι να υπηρετήσουν τους πειραματισμούς αυτού του παράξενου σκηνοθέτη. Από την άλλη ο σκηνοθέτης: αυτάρεσκος και φλύαρος, προσπαθεί διαρκώς να τους πείσει ότι η αληθοφάνεια θα γεννηθεί μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και όχι μέσα από τη δουλική προσήλωση σε ένα προσχεδιασμένο «σενάριο». Τους ζητάει να κολυμπήσουν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, οι ηθοποιοί όμως επαναστατούν μπροστά σε μια τέτοια παράλογη απαίτηση: επιμένουν ότι πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων τα λόγια τους, προκειμένου να σφυρηλατήσουν τις λεπτές αποχρώσεις του χαρακτήρα που υποδύονται.

Τι παρακολουθούμε: παράσταση ή πρόβα; Ποιο έργο ήρθαμε να δούμε: το «μέσα» ή το «έξω»; Μια κωμωδία για έναν θίασο ματαιόδοξων θεατρίνων ή ένα οικογενειακό μελόδραμα με φόντο τη Σικελία; Ποιος θα καταλάβει τη «σκηνή»: ο κόσμος των ηθοποιών ή ο κόσμος των ηρώων;

Μακάρι να ξέραμε εκ των προτέρων το «σενάριο». Μακάρι να ξέραμε ακριβώς τι να πούμε, πότε να εμφανιστούμε στη «σκηνή» και πότε να αποχωρήσουμε μεγαλοπρεπώς. Δικαίως διεκδικούν αυτό το προνόμιο οι ηθοποιοί, εφόσον δεν μπορούν να οργανώσουν διαφορετικά τις κινήσεις τους. Χωρίς την αποκρυστάλλωσή της σε μια φόρμα, η ζωή δεν μπορεί να γίνει τέχνη. Η αιώνια ένταση ανάμεσα στις δύο, την ακινησία της φόρμας και τη ρευστότητα της ζωής, διαπνέει το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, καλώντας τον θεατή να αποδεχτεί ότι το θέατρο και η ζωή βρίσκονται, ή θα έπρεπε να βρίσκονται, σε μια διαλεκτική σχέση.

Στο “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” ο Πιραντέλλο δεν δίστασε να διαλύσει και να απαρνηθεί κάθε ενότητα στο έργο του. Αποκαλύπτει στο θεατή την τεχνική της συγγραφής, της υποβολής που χρησιμοποιεί το θέατρο, βάζει τους ηθοποιούς να σταματούν την παράσταση και να τσακώνονται με το σκηνοθέτη ή μεταξύ τους, καθώς και να αποκαλύπτουν ή να κοροϊδεύουν τα θεατρικά τρυκ. Κι όμως το έργο αυτό δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι που αποκαλύπτει τα μυστικά του θεάτρου, αλλά ένα δράμα το οποίο αποκαλύπτει τα μυστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Σημείωμα Σκηνοθέτη:

«Μπορεί να υπάρξει ζωή εκεί πού τίποτα δεν κινείται; Αν ένα έργο τέχνης εξακολουθεί να ζει, αυτό συμβαίνει γιατί το βγάζουμε εμείς από τη μορφή πού το ’χει καθηλωμένο ο δημιουργός του. Τη ζωή, του τη δίνουμε εμείς»

Με δυο κουβέντες ο Πιραντέλλο καταφέρνει να καθηλώσει τον αναγνώστη του «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» ώστε να παρακολουθήσει ένα γκροτέσκο μελόδραμα που παραπαίει ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
Τι είναι άραγε Τέχνη; Είναι ερώτημα πραγματικό ή μια φιλοσοφική αναζήτηση; Είναι η Τέχνη βγαλμένη από τη ζωή ή είναι απλώς το όραμα του δημιουργού της;

Κι όμως «Η Τέχνη δεν είναι ζωή. Η ζωή είναι όπως πρέπει να είναι, ατελείωτα διαφορετική και διαρκώς εναλλασσόμενη.[…] Η τέχνη είναι κάτι στο οποίο εγώ ο δημιουργός έχω απόλυτη εξουσία, το έργο πλάθεται και διαμορφώνεται απόλυτα από εμένα.» θα γράψει λίγο παρακάτω ο Πιραντέλλο.
Μια διαρκής πάλη ανάμεσα στο δημιουργό και το δημιούργημά του.

Με αυτές τις αφορμές και αυτά τα ερεθίσματα, ο Πιραντέλλο συνθέτει το δημιουργικό χάος του θεάτρου μέσα στο θέατρο, και μας εμπνέει να παρασυρθούμε στο ακατανόητο μονοπάτι που ανοίγεται ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό.
Μέσα από τον τραγελαφικό μεγεθυντικό φακό της Τέχνης του Πιραντέλλο, σε ένα έργο γραμμένο σχεδόν 100 χρόνια πριν, αναγνωρίζουμε μάχες που δίνονται μέχρι και σήμερα. Το «ατιμασμένο» γυναικείο φύλλο που κρίνεται η αξία του από την ερωτική επιθυμία που προκαλεί.

«Ζήτω η ατιμία, εάν αυτό που κέρδισε η γυναίκα σου λέγεται τιμή!», φωνάζει μία από τις αδερφές διεκδικώντας το δικαίωμα της να είναι απλά ο εαυτός της.

Είναι τελικά μια παράσταση για τα όσο συμβαίνουν πίσω από την αυλαία ή είναι ένα κωμικοτραγικό μελόδραμα για τα πάθη μιας οικογένειας στη Σικελία; Κάνεις δεν ξέρει. Και κανείς δε νοιάζεται.
Εμείς εμπνευστήκαμε από το παράλογο, από τη φαντασία που γίνεται ζωή και ξανά φαντασία, από τη μουσική που διαπνέει το έργο και θα ήταν αδιανόητο να μην κυριαρχεί. Φλερτάραμε με ένα παράξενο μουσικό κράμα από τα ελληνικά ακούσματα των τελευταίων 40 χρόνων. Βρήκαμε το αστείο, το πιο παράξενο και διαλέξαμε να το φωτίσουμε.

Δώσαμε τη δική μας ζωή στο έργο αυτό, διαφορετική από άλλες ζωές, μια στιγμιαία ζωή, αυτή που θα παρακολουθήσετε.

Ιωάννα Τρικενέ

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ντορίνα: Κοντοπάνου Ευφροσύνη
Σκηνοθέτης 1 / Πομέτι: Κότσαρης Μιχάλης
Ρενέ: Λύρου Χριστίνα
Τοτίνα: Ντρούκα Ευαγγελία
Σαντέζα: Παπαζαχαρία Σπυριδούλα
Πελάτης: Παρασκευά Ευδοξία
Παλμίρο: Σάλλας Γιώργος
Σαρέλι: Σύρρος Κώστας
Μομίνα: Τουφεξή Διονυσία
Σκηνοθέτης 2: Τσιγαρίδα Γιώτα
Βέρι: Χαραλάμπους Αντώνης
Ιγκνάτσια: Χουλιαρά Τζώρτζια

Στην παράσταση ακούγεται το ποίημα «Απολογισμός» του Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία – Διασκευή: Ιωάννα Τρικενέ
Μετάφραση: Σαλβίνα Τζιαρακά (Αρχιτέκτων Μηχανικός, μέλος και δασκάλα του Συλλόγου μας)
Σκηνογραφία: Μιχάλης Κότσαρης
Φωτισμοί: Λεωνίδας Γριπιώτης
Μουσική Επιμέλεια / Κονσόλα Ήχου: Ιωάννα Τρικενέ
Ενδυματολογία/Φροντιστήριο Ρούχων: Ιωάννα Τρικενέ και η Θεατρική Ομάδα
Κατασκευές Ενδυμάτων: Ζωή Κοντοδήμα, Μιχάλης Κότσαρης
Κομμώσεις / Μακιγιάζ: η Θεατρική Ομάδα
Τεχνική Υποστήριξη: Αστέρω Περγαντή, Ασπασία Γερολυμάτου, Χρήστος Κολοβός
Σήμα της παράστασης / δημιουργικό αφίσας: ο Εικαστικός Μιχάλης Κότσαρης
Οργάνωση Παραγωγής: Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού Πολ. & Μορφ. Συλλόγου «Το Αιτωλικό»
Παραγωγή: Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος «Το Αιτωλικό» – Καλοκαίρι 2025

Διάρκεια παράστασης: 90′

Δείτε το τρέιλερ εδώ: