Κοινωνικά «επτωχεύσαμεν»

Ήταν το 1893 όταν ο συντοπίτης μας και Πρωθυπουργός της χώρας, Χαρίλαος Τρικούπης, φέρεται να είπε το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», αναφερόμενος στην άσχημη οικονομική κατάσταση του κράτους και στην αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος. Κάτι αντίστοιχο και ελαφρά παραλλαγμένο είπε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, «τελικώς επτωχεύσαμεν», το 1932 όταν θα κηρύξει την χώρα μας για ακόμα μια φορά σε πτώχευση.

Και στις δυο περιπτώσεις η πτώχευση της χώρας μας ήταν οικονομικής φύσεως. Κι αν το σκεφτούμε λίγο παραπάνω η Ελλάδα φλερτάρει με τις οικονομικές πτωχεύσεις διαχρονικά.

Πρωταρχικός στόχος, κάθε κυβέρνησης, είναι να σταθεί οικονομικά η χώρα σε στερεές και σταθερές βάσεις, κάνοντας, όμως, εκπτώσεις σε προβλήματα της κοινωνίας, της παιδείας και του περιβάλλοντος.

Και τις εκπτώσεις αυτές τις βιώνουμε ΤΩΡΑ.

Δεν θα μιλήσω για «πουλημένους» δημοσιογράφους και πολιτικούς. Αυτοί παίζουν το δικό τους παιχνίδι για να κοιμίσουν την κοινωνία και να τα «κονομήσουν».

Η κοινωνικά, όμως, τι κάνει;;; Παρακολουθεί ή ενεργεί;;; Μήπως κοινωνικά «επτωχεύσαμεν»;

Νεαροί κυκλοφορούν αναμεσά μας με μαχαίρια σαν φερόμενοι μελλοντικοί δολοφόνοι. Ο νεαρός Άλκης μαχαιρώθηκε επειδή υποστήριζε διαφορετική ομάδα από τον δολοφόνο του.

Διάσημα και επώνυμα άτομα σε χώρους του αθλητισμού και του θεάματος, πρότυπα κάποιων νεαρών, κατηγορούνται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς. Οι βιασμοί είναι καθημερινότητά μας, κάθε μέρα και ένας νέος έρχεται στο φως της δημοσιότητας.

Πλουσιόπαιδα υπεράνω του νόμου παρτάρουν εν μέσω πανδημίας και κατηγορούνται για βιασμό – Γεωργία εγώ σε πιστεύω.

Τα συζυγικά καβγαδάκια που άλλοτε ήταν το αλατοπίπερο των σχέσεων έχουν μετατραπεί σε δολοφονίες. Οι γυναικοκτονίες, ΜΟΝΟ, το 2021 έφθασαν στις δεκαεπτά. Πέθαναν, δηλαδή, δεκαεπτά γυναίκες δίχως λόγο.

Το ντύσιμό μας καθορίζει την συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Μαθητής στο Ίλιον αποβλήθηκε επειδή φόραγε φούστα.

Οι ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι και Τρανς) χλευάζονται, ΑΚΟΜΑ, επειδή δεν είναι ετερόφυλοι. Μαθητές στην Θεσσαλονίκη δέχτηκαν επίθεση από συμμαθητές τους γιατί κρατούσαν σημαιάκια των ΛΟΑΤΚΙ.

Ιερείς παίζουν το ρόλο των γιατρών (μεταφορικά και κυριολεκτικά), με αρκετούς συμπολίτες μας να κινδυνεύουν με τις ζωές τους. Εδώ δεν θα χρειαστεί να πάμε μακριά, αρκεί να κοιταχτούμε μεταξύ μας.

Οι παιδεραστές φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Θείοι, Πατεράδες, Ιερείς, Γείτονες, Δάσκαλοι, Φίλοι κ.ο.κ ασελγούν στα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, τα παραδείγματα χιλιάδες.

Αστυνομικοί το παίζουν καουμπόηδες βρίζοντας, χτυπώντας και πυροβολώντας λες και είμαστε στην Άγρια Δύση. Ας θυμηθούμε τον ξυλοδαρμό του φοιτητή στην Θεσσαλονίκη το 2006, τον θάνατο του Αλέξη στα Εξάρχεια το 2008, τον θάνατο του Βασίλη στον Βόλο το 2020, τον ξυλοδαρμό του νεαρού στην πλατεία της Νέας Σμύρνης το 2021, τον θάνατο του νεαρού Ρόμα στο Πέραμα το 2021 και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σε όλα τα περιστατικά οι αρχές εκμεταλλεύθηκαν την εξουσία του σήματός τους.

Η μαστροπεία έγινε το κρυφό επάγγελμα πολλών. Ο αστυνομικός από την Ηλιούπολη και η γνωστή πιανίστρια δεν μένουν απαρατήρητοι.

Τα ΤΙΠΟΤΑ ενοχλούνται από την παχυσαρκία. Είμαστε χοντροί και σε όποιον αρέσουμε.

Το «μπούλινγκ» και ο τραμπουκισμός έγινε τρόπος ζωής για την πλειοψηφία, ώστε να καλύψει τα ελαττώματά της, τα κόμπλεξ της και τον εγωισμό της. Ο Βαγγέλης έφυγε νωρίς το 2015.

Τα δάση καίγονται, οι πόλεις πλημμυρίζουν, το οικοσύστημα καταστρέφεται και ανθρώπινες ζωές χάνονται. Όλοι μιλάνε για «πρωτοφανή φαινόμενα» και η ιστορία τελειώνει εκεί.

Συμπολίτες μας ακούγεται να «πληρώνονται» / «πληρώνουν» για να εμπλακούν με την πολιτική με στόχο να τα κονομήσουν και να τακτοποιηθούν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Απλά κοιτάτε γύρω σας.

Πεθαίνουν οι μεν και πανηγυρίζουν οι δε. Πεθαίνει ο ανεμβολίαστος, πανηγυρίζει ο εμβολιασμένος. Πεθαίνει ο δεξιός, πανηγυρίζει ο αριστερός. Και αντίστροφα φυσικά. Άνθρωποι πεθαίνουν, δεν υπάρχει χαρά.

Οι κακοποιήσεις των ζώων όλο και αυξάνονται, βγάζοντας το άχτι μας σε αβοήθητες ψυχές. Κρεμασμένοι, πυροβολισμένοι, μαχαιρωμένοι σκύλοι κάνουν παρέα στον άλλον κόσμο με τα υπόλοιπα δηλητηριασμένα ζώα (γάτες, πουλιά, σκυλιά, κ.α).

Το «λάδωμα» έχει μπολιαστεί μέσα μας και έχει ξεμπλοκάρει κάθε είδος ηθικού και νομικού δισταγμού. Το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου ακόμα βοά στα αφτιά μου.

Ερασιτεχνικός ποδοσφαιρικός αγώνας μετατράπηκε σε ρινγκ, ο ένας από τους δυο προπονητές στάλθηκε στο νοσοκομείο και όλα αυτά συνέβησαν αφού στην αρχή του αγώνα οι ίδιοι άνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν για την βία. Ελλάδα 2022.

Για όλα φταίνε οι μετανάστες, οι μειοψηφίες, οι φασίστες, οι γερμανοτσολιάδες….οι «άλλοι».

Α! Και μέσα σε όλα αυτά οι ινφλουένσερ…Οι ποιοι; Οι ινφλουένσερ γίνονται πρότυπα.

Και αυτά δεν είναι ούτε τα μισά.

Και ερχόμαστε στο ερώτημα που ακόμα αιωρείται και έχει μείνει αναπάντητο, «Τελικά, σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Ευαγγελάτο;».

Πολλοί θα πούνε ότι όλα αυτά γίνονταν και παλιά, αλλά τώρα λόγω του διαδικτύου μαθαίνονται πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Και τι; Ησυχάσατε με αυτό; Το θέμα είναι να μην γίνονται.

Ας μην αναφερθούμε, καλύτερα, πόσα ανόητα πράγματα απαγορεύονταν παλιά και τιμωρούνταν ο κόσμος. Αρκεί μόνο να ρωτήσετε τους δικούς σας. Απλά αναφέρω ότι παλιά οι μαθητές (της πόλης μας) απαγορευόταν να πάνε στο κινηματογράφο.

Παλιά καταπατούσαν κάθε είδους ανθρωπίνου δικαιώματος.

Η κοινωνία αλλάζει, εξελίσσεται και πρέπει να πάει προς το καλύτερο. Κάτι που στις ήμερες μας δεν φαίνεται. Αποβλακωθήκαμε με τις τηλεοράσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μείναμε στάσιμοι. Τα στερεότυπα του παρελθόντος μετατρέπονται σε βαρίδια των νέων γενιών.

Μας νοιάζει το τι κάνουν οι άλλοι και δεν κοιτάμε την καμπούρα μας. Βλέπουμε περιστατικό βίας και δεν αντιδρούμε. Θεωρούμε ότι πάντα φταίει το θύμα.

Είναι βασικός μας σκοπός να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να εκφραζόμαστε όπως νιώθουμε καλυτέρα. Να είμαστε ευτυχισμένοι εσωτερικά και να μην φοβόμαστε να εκφραστούμε. Ας διαγράψουμε από το μυαλό μας το «τι θα πει ο κόσμος» και ας γυρίσουμε σελίδα. Φυσικά, πάντα με βασικό γνώμονα τον σεβασμό μας προς τους άλλους. Το «είμαι ελεύθερο άτομο και κάνω ό,τι θέλω» δεν ισχύει. Η ελευθερία σου φίλε μου σταματάει εκεί που ξεκινάει η δική μου.

Δεν φταίνε τα ρούχα, φταίει ο βιαστής. Δεν φταίει το διαφορετικό, φταίει ο δολοφόνος. Δεν φταίει το αναπτυγμένο σώμα του παιδιού, φταίει ο παιδεραστής. Δεν φταίει το δάσος, φταίει ο εμπρηστής. Δεν φταίει το χρήμα, φταίει ο διεφθαρμένος. Δεν φταίνε τα καιρικά φαινόμενα, ο άνθρωπος φταίει. ΜΟΝΟΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΤΑΙΕΙ.

Επτωχεύσαμεν σαν ΚΟΙΝΩΝΙΑ και πρέπει να το παραδεχτούμε ώστε να αναγεννηθούμε. Ας βάλουμε ΣΤΟΠ και να το ξανάπαμε από την αρχή, με πρωταρχικό παράγοντα αυτή την φορά τον άνθρωπο και το περιβάλλον. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

«Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω. Για σένα που αγκαλιάζω. Στο μέλλον που τρομάζω. Να γίνουμε φωτιά. Να κάψει όλα τα χέρια. Που κρύβουνε τ’ αστέρια. Να βγούνε περιστέρια. Λευκά σαν τα παιδιά. Να γίνουμε παιδιά.» όπως λέει και ο Γιάννης Κότσιρας.

Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.