Τρεις φορές την εβδομάδα ξυπνάω στις 5. Θέλω να πάω για τρέξιμο κι είναι η μοναδική στιγμή της μέρας που με βολεύει. Για καμιά ωρίτσα.
Ξεκινάω από το δασάκι, πάω προς ΚΤΕΛ, μετά περιμετρική και στη συνέχεια παραλία (bolero, ξενοδοχείο κλπ) και φτάνω μέχρι το Άγαλμα, πίσω από το γυμνάσιο.
Πολλοί με ρωτάνε αν φοβάμαι εκείνη την ώρα να βγω από το σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι είναι σκοτεινά. Το πρώτο φως, τώρα το καλοκαίρι, βγαίνει στις 6 παρά.
Ναι, έχει κάποια αδεσποτάκια – μεγάλο θέμα αν τρέχεις ή περπατάς, αφού πρέπει να αποκλείσεις πολλά σημεία για να μη σε πάρουν στο κυνήγι! Και η αλήθεια είναι ότι, για παράδειγμα, πλέον δεν κάνω όλο το γύρο του Αιτωλικού. Με το που θα φτάσω στο Άγαλμα, αναστροφή και πίσω πάλι την ίδια διαδρομή.
Δεν πηγαίνω όπως πριν, προς την παλιά παιδική χαρά, εκεί στο γυμναστήριο του Σταύρου του Βέλλιου, γιατί το μαύρο σκυλί της συγκεκριμένης γειτονιάς με έχει κυνηγήσει πολλές φορές. Είχε δαγκώσει και τον προφυλακτήρα από το αυτοκίνητό μας κάποια στιγμή και τον ξεκόλλησε, οπότε σίγουρα δε ρισκάρω.
Για να πω την αλήθεια μου, δεν είναι μόνο τα αδέσποτα. Είμαι και λίγο διστακτική μήπως διασταυρωθώ και με κανέναν «περίεργο» τύπο. Το σκοτάδι με αγριεύει λίγο, δε θα πω ψέματα. Οπότε όταν συναντάω οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο εκείνη την ώρα, νιώθω ανακούφιση.
Συναντώ κάποιους που ψαρεύουν στη δυτική γέφυρα. Αλλά και στην αρχή της περιμετρικής, εκεί κοντά στα καλαμπόκια του Πάνου, ψαράδες που ετοιμάζονται να μπουν στις γαΐτες τους.
Η Λένα βγάζει βόλτα τα σκυλάκια της, ο Σπύρος τρέχει την ίδια ώρα με μένα και δυο-τρεις περιπατητές κάνουν την πρωινή τους βόλτα με ένα ξύλο στο χέρι ο καθένας. Μάλλον για τα αδέσποτα που λέγαμε.
Ο καθένας έχει το δικό του ρυθμό, αλλά έχουμε τον ίδιο στόχο – να αξιοποιήσουμε αυτή την ήσυχη ώρα της ημέρας για να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Οι οδοκαθαριστές έχουν ήδη αρχίσει να σκουπίζουν κοντά στα ΚΤΕΛ.
Στο Άγαλμα οι πρώτοι 3-4 λουόμενοι θέλουν να προλάβουν τη ζέστη του ήλιου. Γιατί, μη νομίζεις ότι κι εκείνη την ώρα, ξημερώματα, έχει δροσιά. Η ζέστη και η υγρασία είναι απίστευτες. Απλά γλιτώνεις τον ήλιο.
Αν είναι ξημερώματα Σαββατοκύριακου, υπάρχουν κι αυτοί που δεν έχουν πάει ακόμα για ύπνο. Γυρίζουν σπίτι από το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς. Νεολαίοι!
Τα φώτα στις κολώνες αρχίζουν να σβήνουν και οι μυρωδιές κοντά στους φούρνους γεμίζουν τον αέρα.
Και τι γλυκές αυτές οι “συνωμοτικές” καλημέρες μεταξύ μας.
Ότι μόνο εμείς ξέρουμε την ουσία που ξυπνάμε τόσο νωρίς.
Κι αυτή η αίσθηση ότι ανήκεις σε κάτι μεγαλύτερο, ότι μοιράζεσαι αυτές τις πρώτες ώρες με τόσους άλλους, είναι πραγματικά μαγική.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
