Σήμερα το πρωί, Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου, λίγο μετά τις 8 το πρωί, ένα παιδί κινδύνευσε έξω από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αιτωλικού.
Κι αν δεν υπήρχε ο γονιός του, που το συνόδευε, αλλά κι ο εκπαιδευτικός που περίμενε να το παραλάβει, να φωνάξουν εγκαίρως, και να κάνουν νοήματα, αν το αυτοκίνητο ήταν λίγο πιο γρήγορο, αν το παιδί έκανε ένα βήμα παραπάνω;
Μην ψάχνετε για σασπένς. Το παιδί όντως κινδύνευσε.
Γιατί όμως φτάσαμε να λέμε πάλι τα ίδια; Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι γονείς, οι ίδιοι εκπαιδευτικοί γράφουν ξανά και ξανά για το ίδιο πρόβλημα;
Γιατί τόσα χρόνια ακούμε τις ίδιες φράσεις από τους αρμόδιους:
«Να δείξετε κατανόηση, να βοηθήσουμε τον κόσμο που θέλει να βγάλει το ψωμί του.» Έτσι, μας είχε πει, χρόνια πριν, ο αρμόδιος από προηγούμενη δημοτική αρχή.
Η “κατανόηση” όμως δεν σταμάτησε το αυτοκίνητο που παραλίγο να χτυπήσει το παιδί.
Η “κατανόηση” δεν εμπόδισε τις δεκάδες περιπτώσεις όπου τα παιδιά προσπαθούν να φτάσουν στο σχολείο, ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και οδηγούς που δεν τους βλέπουν.
Κι ενώ εμείς προσπαθούμε να δείξουμε “κατανόηση”, ποιος δείχνει κατανόηση για την ασφάλεια των παιδιών;
Από παράπονα… σε χαρτιά, και από χαρτιά… στο τίποτα
Όλο αυτό το διάστημα, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε.
Το 2020, και μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις, που δεν οδηγούσαν πουθενά, αναγκαστήκαμε να στείλουμε επιστολή στην Εισαγγελεία Μεσολογγίου, προσκομίζοντας τη νομοθεσία που αναφέρει ρητά ότι δεν επιτρέπεται λαϊκή σε τόσο κοντινή απόσταση με το σχολείο και εξηγώντας ακριβώς τι συμβαίνει:
- Οι δρόμοι γύρω από το σχολείο πλημμύριζαν – όπως και τώρα- από αυτοκίνητα τις Παρασκευές.
- Οι μαθητές δεν μπορούσαν -όπως και τώρα- να περπατήσουν ασφαλείς μέχρι την είσοδο του σχολείου.
- Οι έμποροι της λαϊκής φώναζαν, διαλαλούσαν τα προϊόντα τους, και το μάθημα γινόταν με soundtrack τη λαϊκή αγορά.
- Πλανόδιοι μιλούσαν στα παιδιά μέσα στο προαύλιο και όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο.
- Μαθητές είχαν δει ανθρώπους να κάνουν την ανάγκη τους έξω από το σχολείο.
Ναι, έτσι ακριβώς είχε η κατάσταση. Και η Εισαγγελεία μας δικαίωσε.
Τι έγινε μετά την επιστολή στην Εισαγγελία;
Μετέφεραν τη λαϊκή μερικά μέτρα πιο πέρα.
Όχι αρκετά για να λυθεί το πρόβλημα. Απλά τόσα όσα χρειαζόταν για να μας πουν ότι “κάτι έκαναν”.
“Νοικοκυρές σε απόγνωση”
Κι ενώ οι γονείς παλεύουμε να εξασφαλίσουμε κάτι τόσο απλό όσο η ασφάλεια των παιδιών, η στάση ορισμένων “υπευθύνων” είναι τουλάχιστον προσβλητική.
Οι αρμόδιοι στη λαϊκή αγορά θα μπορούσαν να βοηθήσουν πραγματικά την κατάσταση, πχ με κάποια κορδέλα στην αρχή του δρόμου, ώστε να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή με οποιαδήποτε καλή θέληση συνεργασίας μαζί μας.
Θα μπορούσε να βρεθεί μια από κοινού λύση που θα εξασφάλιζε τη ασφάλεια των παιδιών.
Θα μπορούσαν, αν δεν αντιμετώπιζαν συχνά τα μέλη του συλλόγου γονέων σαν “νοικοκυρές σε απόγνωση” που δεν έχουν με κάτι άλλο να ασχοληθούν.
Πραγματικά, σύμφωνα και με δηλώσεις τους στον τοπικό τύπο παλιότερα, αλλά και σε συζητήσεις με γονείς και εκπαιδευτικούς, θεωρούν πως μάλλον ο Σύλλογος Γονέων δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει από το να διαμαρτύρεται.
Αυτό είμαστε, λοιπόν, επειδή ζητάμε να μην κινδυνεύουν τα παιδιά στο δρόμο;
Επειδή ζητάμε να μπορούν να φτάσουν στο σχολείο χωρίς να πετάγονται ανάμεσα σε αυτοκίνητα και πάγκους της λαϊκής;
Μήπως τελικά η πραγματική απόγνωση είναι το γεγονός ότι κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν τη σοβαρότητα του θέματος;
Η λύση είναι απλή, αλλά χρειάζεται θέληση
Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό εδώ. Η λύση είναι προφανής:
✅ Να μην επιτρέπεται η στάθμευση έξω από το σχολείο, ούτε για τους επισκέπτες της λαϊκής ούτε για κανέναν άλλον, πέρα από ταξί και σχολικά λεωφορεία.
✅ Να μετακινηθεί η λαϊκή σε μεγαλύτερη απόσταση, ώστε να αποφεύγεται η κυκλοφοριακή συμφόρηση και ο θόρυβος.
✅ Να μπει επιτέλους σήμανση και προστατευτικά μέτρα, γιατί μιλάμε για έναν δρόμο όπου τρέχουν αυτοκίνητα, ενώ κυκλοφορούν παιδιά.
✅ Να δείξουμε πρώτοι εμείς το σωστό παράδειγμα, αποφεύγοντας να παρκάρουμε μπροστά στην είσοδο του σχολείου. Αν εμείς το επιτρέπουμε, δίνουμε την αίσθηση ότι είναι εντάξει – και δεν είναι.
Κανένα παιδί δεν πρέπει να κινδυνεύει πηγαίνοντας στο σχολείο
Η ασφάλεια των παιδιών δεν είναι “ιδιοτροπία”, δεν είναι “υπερβολή”, δεν είναι “γκρίνια”.
Δεν θα σταματήσουμε να το λέμε, δεν θα σταματήσουμε να το διεκδικούμε.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, κανένα παζάρι, κανένα κιλό πατάτες, κανένα “να βγάλουμε το ψωμί μας” δεν είναι πιο σημαντικό από την ασφάλεια των παιδιών.
(η φωτογραφία έχει δημιουργηθεί με ΑΙ)
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
