Σαν χθες στο μακρινό 1826 πραγματοποιήθηκε η ιστορικότερη και ηρωικότερη μάχη της ιστορίας του Αιτωλικού, η Μάχη του Ντολμά.
Μια μάχη ορόσημο για την ιστορία του τόπου αλλά και του έθνους. Μετά την σφαγή στον Ντολμά «έπεσε» το τελευταίο οχυρό του Μεσολογγίου, το Αιτωλικό.
Στο διάστημα από το τότε μέχρι το σήμερα τιμήθηκαν οι ήρωες του Ντολμά με διαφόρους τρόπους και σχετικές εκδηλώσεις τιμής. Κατά την προσωπική μου άποψη και θεωρώ γενική ομολογία του συνόλου των Αιτωλικιώτων, οι πιο οργανωμένες εκδηλώσεις της Μάχης πραγματοποιήθηκαν κατά το διάστημα 2016 – 2019.
Την τετραετία αυτή, το Αιτωλικό, σε μια «νεκρή» περίοδο, που υπήρχε μόνο σκοτάδι και ερημιά, απόκτησε ζωή. Οι Αιτωλικιώτες ένιωθαν περηφάνια για τα δρώμενα που γινόταν στον τόπο τους και προσκαλούσαν φίλους και γνωστούς από όλη την Ελλάδα. Οι Αιτωλικιώτες εκτός Αιτωλικού έβρισκαν ακόμα έναν λόγο να επισκεφτούν τις οικογένειες τους και τον τόπο τους. Έβλεπες ολόκληρο το Αιτωλικό εθελοντικά να βοηθάει για την διοργάνωση των γιορτών. Οι φωτογραφίες των ένστολων με τις δάδες στα χεριά μέσα στο σκοτάδι κατά την βραδινή πομπή «έκαναν πανικό» στα social media. Οι εκδηλώσεις της Μάχης έπαιρναν μία δυναμική, μια αίγλη μοναδική. Για ένα διήμερο, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, το νησί γέμιζε από κόσμο, σε σημείο που τα καταστήματα εστίασης δεν μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν. Ειδικά το 2019 μόνο οι ένστολοι καλεσμένοι ξεπερνούσαν τα χίλια πεντακόσια άτομα. Οι διοργανωτές μέχρι στον Αστακό και στο Αγρίνιο «έστειλαν» κόσμο για να κοιμηθεί το βράδυ του Σαββάτου. Τα φιλοξενούμενα γκρουπ δείπνησαν εκτός Αιτωλικού. Οι νέοι του τόπου έστω και για ένα διήμερο έβρισκαν έξτρα μεροκάματο. Η αγορά έπαιρνε οικονομική ανάσα σε δύσκολη χρονική περίοδο και η ανάσα αυτή δεν περιορίζονταν μόνο στο Αιτωλικό.
Όλα αυτά χθες έλειψαν από το νησί και έλειψαν δικαιολογημένα, επειδή η χωρά έχει μπει σε καθεστώς (μούφα) lockdown και απαγορεύονται όλες οι εκδηλώσεις πανελλαδικά.
Να σημειώσω εδώ ότι και φέτος η δημοτική ομάδα Αιτωλικού προσέγγισε τους συλλόγους του τόπου να τιμήσουν τους Ήρωες του Ντολμά με προχειρότητα, επιφανειακή και επικοινωνιακή προσέγγιση όπως αναφέρουν οι πληροφορίες μου.
Όμως όλα αυτά έλειψαν και πέρσι, που δεν ήμασταν σε καθεστώς lockdown, όπου η νέα διοργανωτική αρχή δεν πίστεψε στην εποχιακή ανάπτυξη του Αιτωλικού μέσω των εκδηλώσεων της Μάχης του Ντολμά. Δεν πίστεψε στην δυναμική και την αίγλη των γιορτών. Θεωρώντας υπερβολικά και περιττά τα έξοδα των γιορτών του Ντολμά. Θεωρώντας περιττή την οικονομική ανάσα των επιχειρηματιών της πόλης, μια ανάσα που μειώθηκε κατά 60% σε κάποιες περιπτώσεις σε σχέση με το 2019. Θεωρώντας περιττό το έξτρα μεροκάματο των νέων.
Το Αιτωλικό πέρσι δεν γέμισε από κόσμο. Το Αιτωλικό πέρσι έκανε βήματα προς τα πίσω επειδή οι νέοι διοργανωτές δεν σεβάστηκαν ούτε τον κόπο και τον χρόνο των ανθρώπων που ανέδειξαν την Μάχη του Ντολμά την προηγούμενη τετραετία ούτε την οικονομική ανάγκη της αγοράς. Στο Αιτωλικό πέρσι οι εκδηλώσεις έγιναν πρόχειρα. Στο Αιτωλικό πέρσι οι γιορτές έγιναν για τις φωτογραφίες.
Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω και για την αποφυγή των πισωγυρισμάτων στο άμεσο μέλλον, που μόνο άσχημες καταστάσεις φέρνουν στο τόπο, μου δημιουργείτε στο μυαλό η ιδέα του περάσματος της ευθύνης των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης των πεσόντων της Μάχης του Ντολμά στον σε κάποια επιτροπή Αιτωλικιωτών, πχ αποτελούμενη από μέλη του Συλλόγου Εφίππων Αρματωμένων Πανηγυριστών Αιτωλικού “Η Αγία Αγάθη” ή αποτελούμενη από τους προέδρους των ένστολων τμημάτων του νησιού, όπου πάντα σε συνεργασία με τον Δήμο, ως μέγας χορηγός, να είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση, συνέχιση και ορθή διοργάνωση των εκδηλώσεων της Μάχης του Ντολμά. Να τηρείτε πχ ένα πρωτόκολλο των γιορτών κάθε χρόνο ανεξάρτητα των προθέσεων της δημοτικής αρχής. Να υπάρξει συζήτηση πριν και μετά τις γιορτές για την εξέλιξη και καλυτέρευση τους. Να υπάρξει συγκεκριμένο ετήσιο διαθέσιμο μπάτζετ για τις γιορτές του Ντολμά. Να ενταχθούν επιτέλους οι εκδηλώσεις αυτές στις γιορτές Εξόδου. Να αποτρέπεται με λίγα λόγια η πολιτικοποίηση και διαχείριση των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης των Ηρώων σύμφωνα με τις «ορέξεις» των εκάστοτε διοικούντων.
“Εμείς οι λίγοι όπου βρεθήκαμε εδώ θα βαστάξουμε ετούτη την ντάπια και αν ο Θεός βοηθήσει και νικήσουμε το νάμι (τιμή) είναι δικό μας. Μιντάτι (βοήθεια), δεν καρτεράμε από πουθενά” είπε ο μεγάλος στρατηγός Γρηγόριος Λιακατάς και τα λόγια του ηχούν στα αφτιά μας ακόμα και σήμερα.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
