Ήρθε πάλι αυτή η εποχή που κάθε γωνιά φωτίζεται, κάθε δέντρο στολίζεται και κάθε στεφάνι γίνεται αντικείμενο… αξιολόγησης.
Ειδικά στο μικρό μας «γαλατικό χωριό», το χριστουγεννιάτικο κλίμα συχνά συνοδεύεται από κάτι λίγο λιγότερο φωτεινό: τη σύγκριση.
“Κοίτα τι έκαναν στο διπλανό χωριό, δες τη δική μας μιζέρια”, “Ο δήμος μας έχει γραμμένους”, “Ο δικός μας σύλλογος δεν κάνει τίποτα”, “Εδώ δεν υπάρχει όρεξη, όλα στο πόδι”.
Γιατί, όμως, οι γιορτές που είναι γεμάτες αγάπη και ζεστασιά καταλήγουν να γίνονται πεδίο για μουρμούρα και γκρίνια;
Η «κατάρα» της σύγκρισης
Κάθε χρόνο, η ίδια ιστορία: βλέπουμε τα φωτάκια στις γειτονικές πόλεις και μοιάζουν πιο λαμπερά, τις εκδηλώσεις πιο μεγαλεπήβολες, τα δέντρα πιο επιβλητικά.
Και αντί να χαρούμε γι’ αυτό που έχουμε, αντί να δούμε πώς μπορούμε να συμμετέχουμε ενεργά για να κάνουμε το δικό μας μέρος λίγο καλύτερο, καθόμαστε στον θρόνο της κριτικής και πετάμε βέλη προς κάθε κατεύθυνση.
Γιατί ο δήμος “δεν κάνει αρκετά”, γιατί το δέντρο “είναι μικρό”, γιατί “τα άλλα χωριά το κάνουν καλύτερα”.
Ο θρόνος της αδράνειας
Είναι εύκολο να έχουμε άποψη για τα πάντα από την άνεση του σπιτιού μας. Άλλωστε, κανείς δε θα μας κατηγορήσει για έλλειψη δράσης. “Εγώ είχα ιδέα να κάνουμε εκείνο”, “Είχα πει να στολίσουμε αλλιώς”.
Όμως, όταν φτάνει η ώρα να βάλουμε το χεράκι μας, να βοηθήσουμε, να τρέξουμε για τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, γινόμαστε ξαφνικά… πολύ απασχολημένοι. Δουλειές, υποχρεώσεις, παιδιά, έλλειψη χρόνου. Όλα βρίσκουν το δρόμο τους ως δικαιολογίες.
Οι άνθρωποι του δήμου κι οι σύλλογοί μας δεν είναι κάτι απόκοσμο. Είναι οι γείτονές μας, οι φίλοι μας, οι ίδιοι άνθρωποι που κι εμείς συναντάμε καθημερινά. Είναι αυτοί που προσπαθούν, συχνά με ελάχιστα μέσα και χρόνο, να φέρουν λίγη μαγεία στην κοινότητά μας.
Και ναι, μπορεί να μην είναι πάντα τέλειοι. Κι ίσως θα μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα. Αλλά είναι εκεί.
Αντί να συγκρίνουμε, ας συνεισφέρουμε
Αντί να συγκρίνουμε τα φωτάκια, μήπως να προσθέσουμε το δικό μας λαμπάκι;
Αντί να κρίνουμε τις εκδηλώσεις, μήπως να πάμε να βοηθήσουμε με τη διοργάνωση;
Αντί να απαιτούμε περισσότερα από τους άλλους, μήπως να κάνουμε το πρώτο βήμα για να βάλουμε το χριστουγεννιάτικο πνεύμα εκεί που ανήκει: στην καρδιά μας και στην κοινότητά μας;
Γιατί στο τέλος της ημέρας, δεν είναι τα φωτάκια, τα δέντρα ή οι εκδηλώσεις που κάνουν τα Χριστούγεννα μαγικά.
Είναι το μοίρασμα, η συμμετοχή, η συνεργασία.
Και αυτά ξεκινούν από τον καθένα μας.
Φέτος, λοιπόν, ας αφήσουμε τη σύγκριση και την κριτική στην άκρη. Ας σηκώσουμε τα μανίκια και ας φέρουμε το φως. Όχι μόνο στα σπίτια μας, αλλά και στις ψυχές μας. Διότι αυτό είναι το στολίδι που μετράει περισσότερο.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
