Σκεπτόμενος το κείμενο της προηγουμένης Δευτέρας προσπάθησα να βρω την κατάλληλη τοποθεσία στα όρια της πόλης μας για ένα camping τροχόσπιτων, ώστε να «εκμεταλλευτούμε» τα χιλιάδες τροχόσπιτα που διέρχονται καθημερινά από το δήμο μας.
Έτσι, έβαλα κάτω τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει η τοποθεσία. Πρέπει να είναι μια τοποθεσία στην οποία να υπάρχει παροχή ύδρευσης και ρεύματος. Να είναι δίπλα στη λιμνοθάλασσα. Να μην είναι χωροταξικά μικρή. Να μπορεί να ελέγχεται εύκολα. Να είναι κοντά στον οικισμό και να έχει σκιερά μέρη.
Σίγουρα μια τέτοια τοποθεσία, η οποία διαθέτει όλα τα προαναφερόμενα -εκτός από τα σκιερά μέρη, τα οποία μπορούν να προστεθούν- είναι τα Ρεμπάκια.
Τα Ρεμπάκια καλύπτουν το μέγιστο των προϋποθέσεων, αφού είναι μια περιοχή αρκετά μεγάλης έκτασης δίπλα στη λιμνοθάλασσα, με υπάρχουσα παροχή ύδρευσης και ρεύματος, έχοντας μόνο μία είσοδο – έξοδο για ευκολότερο έλεγχο και πηγαινοέρχεσαι στο «νησί» με μεγάλη ευκολία είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατο.
Στον παρατημένο αυτόν τόπο μπορεί εύκολα να διαμορφωθεί ο χώρος σε τέτοιο βαθμό και να κατασκευαστεί, με φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους ώστε να μην παραβιαστούν οι συνθήκες Ραμσάρ και Νατούρα, ένα φυλασσόμενο, αξιόλογο, ποιοτικό και σύγχρονο camping για τροχόσπιτα και μη που να μην ζηλεύει σε τίποτα τα υπόλοιπα της χώρας.
Τα Ρεμπάκια τα τελευταία χρόνια είναι παρατημένα στην μοίρα τους παρά τις μεγαλοστομίες των τοπικών αρχόντων για αξιοποίηση και ανάπτυξή τους.
Ο άλλοτε ποτέ πόλος έλξης ολόκληρου του νομού για τα καλοκαιρινά του μπάνια, τα φρέσκα ψάρια και τα λασπόλουτρά του, μέχρι τη δεκαετία του 90, μπορεί να μετατραπεί πάλι σε πόλο έλξης ταξιδιωτών από όλη την Ευρώπη που κάνουν διακοπές με τα τροχόσπιτά τους.
Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για να αποκτήσουν και πάλι τα Ρεμπάκια τη χαμένη τους αίγλη μέσω καταστημάτων εστίασης, παρόλο που στην αρχή έβλεπες να κερδίζουν το στοίχημα, απέτυχαν και η περιοχή παραμένει ανεκμετάλλευτη, έρηµη και εγκαταλελειµµένη μέσα στο σκοτάδι.
Οπότε τώρα θα πρέπει να γίνει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση ώστε και να αναβιώσουν οι παιδικές ή εφηβικές μνήμες των γονιών, αλλά και να προσελκύσουν το μάτι των «ξένων».
Οι παράμετροι του τότε με του τώρα δεν είναι οι ίδιες. Τότε τα νερά της λιμνοθάλασσας ήταν περισσότερο θαλασσινά παρά λιμνίσια. Τότε όλοι οι κοντοχωριανοί μας έκαναν εδώ τα θαλάσσια τους μπάνια και όχι σε Λούρο, Τουρλίδα, Διόνι, Αστακό, Κρυονέρι κ.α. Τότε δεν υπήρχαν τόσοι δρόμοι (και αυτοκίνητα) για άλλους κοντινούς προορισμούς.
Επίσης, τότε η Λευκάδα δεν ήταν τόσο δυνατή τουριστικά σε σχέση με το τώρα, που αποτελεί πλέον πόλο έλξης ενός οργανωμένου τουριστικού προορισμού.
Αυτό, όμως, που δεν έχει αλλάξει από τότε μέχρι τώρα και είναι το δυνατό μας «χαρτί» είναι η τοπική ομορφιά της περιοχής μας, η γραφικότητα του νησιού μας, οι νοστιμιές των ντόπιων προϊόντων μας και οι δραστηριότητες που μπορεί να σου προσφέρει ο τόπος μας.
Ένα «χαρτί» που το αναζητούν και το πληρώνουν ακριβά οι «ξένοι» στις διακοπές τους. Ένα «χαρτί» που πρέπει να είναι το βασικό μας όπλο στον πόλεμο του τουρισμού. Ενός τουρισμού που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στα καταγάλανα νερά. Ενός τουρισμού ασυνήθιστου, ασυμβίβαστου, διαφορετικού, εναλλακτικού. ΜΟΝΟ μέσω του εναλλακτικού θα μπορέσουμε να φέρουμε ανάπτυξη στον τόπο μας. ΜΟΝΟ μέσω του διαφορετικού θα βάλουμε τον δήμο μας στον τουριστικό χάρτη της χώρας. ΜΟΝΟ μέσω του ασυμβίβαστου θα «εκμεταλλευτούμε» το διερχόμενο ξένο στοιχείο του τόπου μας τους καλοκαιρινούς μήνες. ΜΟΝΟ μέσω του ασυνήθιστου θα δημιουργήσουμε οικονομικές, σύγχρονες και ποιοτικές υποδομές που θα καλύπτουν τα θέλω των (υπαρχόντων) επισκεπτών μας.
Κι αν βάλει στο κόλπο τόσο το Λούρο, όσο το Διόνι και το Κρυονέρι, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ένα δίκτυο ποιοτικών και σύγχρονων camping, για τροχόσπιτα και μη, εντός του δήμου μας, που θα καλύπτει όλες τις απαιτήσεις των τουριστών, με ένα κεντρικό σημείο, τα Ρεμπάκια, και τρία «υποκαταστήματα», Λούρο, Διόνι και Κρυονέρι.
Για σκεφτείτε το λίγο και εσείς, δίκτυο camping, για τροχόσπιτα και μη, εντός του δήμου μας;;;
Άπιαστο όνειρο για κάποιους…αλλά ένα όνειρο για εμάς που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο.
Υ.Γ.: Να ξεκαθαρίσω ότι η ιδέα μου, μπορεί να είναι και ιδιωτικών συμφερόντων όχι απαραίτητα δημοτικών. Ο Δήμος, όμως, θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να είναι παρών για να προασπίζεται τα συμφέροντα των πολιτών του.
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.