Σεπτέμβριος πια, φθινοπωράκι δεν το λες αλλά το “Καλή σχολική χρονιά” θα το ευχηθώ και θα μου το ευχηθούν για 32η φορά. Πρώτη φορά όμως θα το ευχηθώ στο κορίτσι μου που ξεκινά την υποχρεωτική εκπαίδευση,ναι, ναι, το νηπιαγωγείο είναι στην υποχρεωτική εκπαίδευση.
Με αφορμή λοιπόν αυτή τη νέα αρχή στη ζωή της αλλά και την έως τώρα εμπειρία μου, θα ήθελα να ανοίξουμε μια συζήτηση.
Η προσαρμογή είναι μια έννοια η οποία από μόνη της κρύβει μέσα ένα χρονικό διάστημα, είτε μικρό είτε μεγάλο και αφορά κυρίως μεταβάσεις ή αλλαγές. Η προσαρμογή σε ένα σχολικό περιβάλλον έχει πάρα πάρα πολλές αλλαγές. Είτε πρόκειται για τα παιδιά του νηπιαγωγείου , της Ά Δημοτικού, της Ά Γυμνασίου, της Ά Λυκείου ή του πρώτου έτους στην Μεταλυκειακή εκπαίδευση. Ο κοινός παρονομαστής σε όλους είναι η αποδοχή του συναισθήματος του παιδιού που μπορεί να κυμαίνεται από ενθουσιασμό έως πλήρη άρνηση και η σταθερότητα η δική μας.
Σε αρκετές περιπτώσεις, αν όχι στις περισσότερες τα παιδιά καθρεφτίζουν με την συμπεριφορά τους το συναίσθημα του γονέα. Ακόμη κι έτσι να μην είναι θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως το παιδί μας προσπαθεί να τολμήσει το επόμενο βήμα και η θέση μας είναι πίσω του, με χαμόγελο, με αποδοχή, με αγκαλιά, με παρηγοριά, με “ εγώ είμαι εδώ”. Τι εννοώ; Αν εμείς οι ίδιοι δεν λειτουργήσουμε με αυτοπεποίθηση και πίστη στο παιδί μας , εκείνο θα νιώσει αδύναμο, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως τα παιδιά πιστεύουν για τον εαυτό τους ότι εμείς τους δείχνουμε πως πιστεύουμε για εκείνα.
Σε πιο μικρές ηλικίες, Νηπιαγωγείο και Δημοτικό, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βιβλία ή παιχνίδια ρόλων.
Σε πιο μεγάλα παιδιά νομίζω θα βοηθούσε μια ειλικρινή συζήτηση,και κουβέντες όπως “καταλαβαίνω πως η καινούργια αρχή αυτή σε αγχώνει/ φοβίζει και είναι απόλυτα φυσιολογικό”, “το έχω νιώσει κι εγώ αυτό όταν…”,“ πιστεύω πως θα τα καταφέρεις περίφημα και εγώ θα είμαι εδώ να συζητήσουμε ότι κι αν προκύψει “. Νομίζω η ειλικρίνεια είναι το μόνο βέλος στην φαρέτρα μας για μια υγιή σχέση εμπιστοσύνης.
Όπως καταλαβαίνετε ,λόγω επαγγέλματος, θα ήθελα να προτείνω και μερικά πολύ αγαπημένα βιβλία για τους πιο μικρούς μαθητές:
1.Φιλάκι στο χέρι
Η μαμά ρακούν δίνει την πιο γλυκιά λύση για να μην ξεχνάει το μικρό της την αγάπη της , ούτε εκείνη την δική του ακόμη κι όταν είναι μακριά.
2.Με μια κουβέρτα στο διάστημα
Ίσως κάποια παιδια τα βοηθά ένα μεταβατικό αντικείμενο για να νιώσουν ασφάλεια. Στην περίπτωση αυτή μια κουβέρτα καταφέρνει να μας ταξιδέψει ως το διάστημα. Επίσης μια όμορφη σύνδεση με το “σπίτι”, που μπορούμε να ταλο έχουμε πάντα μαζί μας.
3.Η τελεία
Ένα βιβλίο για εκείνα τα παιδιά που λίγο βαριουνται, που λίγο ντρέπονται ή που απογοητεύονται εύκολα. Η Λία ξεκίνησε από μια τελεία… Έκανε την αρχή και όλα μετά έγιναν πιο εύκολα.
4.Γέτι, η δύναμη του ακόμη
Αγαπημένο για κάθε ηλικία. Ότι κι αν δεν έχεις καταφέρει….. Δεν το έχεις καταφέρει ΑΚΟΜΗ!
Ότι κι αν επιλέξετε να κάνετε ή να μην κάνετε για να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή των παιδιών σας, να θυμάστε πως αυτό που βλέπετε εσείς ως πόρτα για εκείνα είναι ένα τεράστιο χάσμα από την ασφάλεια του σπιτιού τους σε κάτι εντελώς νέο και το μόνο που δεν χρειάζονται είναι φωνές και απειλές. Αγκαλιάστε τα σφιχτά, φιλήστε τα , πείτε τους πόσο θα σας λείψουν και πόσο πιστεύετε σε εκείνα, δώστε τους χρόνο και αν έχετε ( έχουμε) καταφέρει να κάνουμε όλα αυτά, σίγουρα θα νιώσετε πολύ πιο περήφανοι όταν με χαρά πια θα περνάνε την πόρτα του σχολείου.
Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά σε όλους
Όλα τα άρθρα σε αυτή την ιστοσελίδα προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, διανομή ή μετάδοση του περιεχομένου χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του συντάκτη. Για οποιαδήποτε χρήση του υλικού, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον διαχειριστή της ιστοσελίδας.
